‘Neem maar mee, zei mijn zus. Dit vind jij wel leuk’ ze drukte me een boek in handen. ‘Te voet naar Jeruzalem’ heet het. De schrijver, Sebastien de Fooz, liet zijn werk achter, nam €50,- mee, ging wandelen en kwam in Jeruzalem.
Kun je met €50,- in Jeruzalem komen?
De meeste mensen niet maar de schrijver gaf zelfs die € 50,- weg. Dan wordt het spannend. Hoe maak je zo’n reis zonder een financieel vangnet? Hé, wacht eens, financieel vangnet? Geld is niet mijn ultieme vangnet. Toch? De Fooz is katholiek. Daardoor kwam het boek dichterbij dan een willekeurig boek van iemand die rond de wereld fietst of loopt.
Wat ga je doen met de tijd die je krijgt? De Fooz laat voor een periode alles achter om te gaan lopen. Ultieme vrijheid maar je moet sterk zijn om die vrijheid aan te kunnen. Vrijheid vraagt je helemaal. Een lange baard, vermoeid en in oude kleren. Hoe had ik naar deze zwerver gekeken als ik de schrijver ergens onderweg was tegengekomen?
Waarom geld verdienen?
Waarom moet ik eigenlijk een baantje zoeken? Een jongen uit onze gemeente verraste zijn vader met die vraag. Hij had de Bergrede gelezen en vroeg zich af of geld verdienen nu echt was waar hij zich op moest richten. Ik vond dat zo’n frisse opmerking.
Ja, waarom moet je een bijbaantje zoeken als je je tijd ook anders kunt invullen? Een financieel extraatje is altijd welkom. Of is het soms ook wel genoeg? Het voelt als waardering dat mensen willen betalen voor wat je doet. Je dagbesteding is meer waard simpelweg omdat er geld voor wordt betaald. Wat voeg ik eigenlijk toe, zonder inkomen? Snel een betaalde job zoeken dus? En dan is het ok? Geld is geen ‘handige maatstaf’ die God ons gaf: ‘Kijk, zo kun je mensen gemakkelijk naar waarde indelen’.
Gewoon wat vaker naar tieners luisteren
Ben ik tegen geld verdienen? Nee, natuurlijk niet. Maar het is zo moeilijk om er fris tegenaan te kijken. Daar heb je denk ik tieners voor nodig. Voor de iets ouderen is geld toch zomaar het beloofde land of zelfs een gevangenis. Liever vandaag dan morgen van baan veranderen maar ja, ‘dit salaris krijg ik nooit weer’. Is alles daarmee gezegd? Dag droom.
Het is verrijkend om te lezen over mensen die hun leven anders invullen. Een spiegel voor je eigen leven. Ook ons bestaan hier en nu valt onder hemels perspectief. De schrijver noemt het de balans tussen horizontaal en verticaal leven.
Zo'n lange voettocht staat voor mij niet op het programma. Zou ook een gevaarlijke vorm van zelfoverschatting zijn. Mijn taak is hier. Je hoeft ook niet in de voetsporen van De Fooz te treden om te weten dat je met de mogelijkheden die God jou gaf, vrij bent je te geven op jouw manier. Mooi boek. Bedankt zus!
Lees ook:
Reacties
Een reactie posten