Het eerste exemplaar is binnen!

Met een plof viel hij op de deurmat. Het allereerste exemplaar van mijn boek. De bekende woorden, talloze keren herlezen en herschreven; Er zit een kaft omheen. Ik heb me zo vaak afgevraagd hoe het zou zijn om mijn boek in handen te hebben. En nu is het er. Ik ben er stil van.

Een boek schrijven. Hoe dan?

Ik gaf mezelf een schooljaar om het te proberen, van september tot de zomervakantie, daarna moest het verhaal er in principe liggen. De periode tot kerst was het moeilijkst. Toen moest het verhaal vorm krijgen. Het was zoeken, soms kwam ik niet verder, twijfelde of ik überhaupt zinvol bezig was. Maar ik had mezelf een jaar gegeven en dat zou ik gebruiken. Dus stapte ik op de fiets voor wat frisse lucht en ineens wist ik hoe het verder moest. Maar al die maanden bleef het vrij onduidelijk of het iets zou worden. Ging het verhaal ergens naar toe, of was ik mijn tijd aan het verdoen? Het creatieve proces bleef zo ongrijpbaar. 

In de kerstvakantie veranderde dat. Toen kon ik de grote lijnen voor het verhaal uitzetten. Ik maakte een weekplanning en wist wanneer ik aan welk hoofdstuk zou werken. Fijn, het werd concreter. En het is gelukt. Voor de zomervakantie was het klaar. Maar toen was ik er nog niet. 

Daarna volgde een tijd van redigeren, herlezen, laten redigeren en uiteindelijk uitgeverijen benaderen. Precies een jaar later heb ik het boek in handen en geef ik het ook uit handen. Vanaf 4 augustus kan iedereen het lezen: ‘Hier met dat dagboek!’