De kinderen werken op school over kunst. Groep 1 over
Mondriaan en groep 3 over Delfts Blauw. Dus waren wij zaterdagmiddag in het
Gemeentemuseum waar zowel Delfts Blauw als werken van Mondriaan te zien zijn. Ik heb het niet zo op keramiek of glaswerk. De kinderen pakten het echter serieus aan. Ze namen allebei een papier met beschrijving van de voorwerpen en
hadden een opdrachtenblad. Meisje: ‘Ik ga dit eens goed bekijken’. Een hele wand met keramiek, komt op mij bijna grotesk over. Zo druk. Maar ik had genoeg aan
de fascinatie van onze kinderen en die waren helemaal in hun element. Lees: Ze waren luid en duidelijk te horen.
Op een gegeven moment had jongetje echter genoeg blauw gezien.
‘Nu wil ik naar Mondriaan!’, aldus de vierjarige. Ook onze dreumes had het
naar de zin. Ze had alle ruimte om rond te stappen. Een beetje zoals buiten
lopen maar dan zonder wind. (Bij een windvlaag belandt ze zo weer op haar
billen.) Ze wilde dan ook pertinent niet in haar wagentje. ‘Is dit de Nachtwacht
mama?’ vroeg meisje bij een kubistisch drieluik. Ik vind het heerlijk om af en toe een museum te bezoeken. Het tilt je uit boven de alledaagsheid. Heel verfrissend om even stil te staan bij
dingen waar je normaal niet tegenaan loopt.
Wij hebben sinds de zomer een Museumjaarkaart en dat maakt
het gemakkelijk om even een uurtje te gaan kijken. Er zijn ontzettend veel
leuke musea voor kinderen dus we gaan vrij regelmatig. Het gemeentemuseum leek
me niet direct geschikt voor jonge kinderen maar die hebben me echt verrast met hun enthousiasme. Natuurlijk helpt het dat ze er op school ook mee bezig zijn. ‘Ik
vond Mondriaan het leukst!’ besloot jongetje. Op de vraag waarom, antwoordde
hij dat het precies zijn favoriete kleuren zijn.
Lees ook:
Reacties
Een reactie posten