Schaarste?

‘En.. val je al in een gat nu je verhaal af is?’ Sam komt naar beneden voor een kop koffie. Vraag dat in oktober nog maar eens. September is een maand van to do lijstjes her en der. Alsof er een zwerm herfstblaadjes door mijn hoofd dwarrelt. Een beetje stuurloos ben ik misschien wel maar er zijn nu te veel taakjes om een duidelijk doel te stellen. Er zit niets anders op dan oppakken wat me voor de voeten komt. 

Alles gaat weer van start in de kerk en op school. Twee verjaardagsfeestjes te organiseren, cadeautjes en traktaties. Een fotoboek moet ook nodig gemaakt worden. Misschien vast beginnen met wat foto’s uit te zoeken. Ik schrijf alle taken op in de hoop helderheid te krijgen. Nieuwe verhaal ideeën waaien voorbij. Ik gris er één uit de lucht en schrijf ook die weer op. Later ga ik daar over nadenken. Of ga ik iets anders doen? Eerst september. 

‘Wake me up when September ends’ zingt Sam.

Nee, dat niet. Ik ga niet door september heen razen. Het is zo’n fijne maand met bomen vol peren en appels. De weckpotten staan klaar om zo veel mogelijk te conserveren. 'Het seizoen van overvloed' zei een vriendin. Je zou het bijna vergeten; In de media gaat het alleen maar over schaarste. 's Ochtends naar school fietsen is onbetaalbaar. Zachte septemberlucht, bladeren nadruppend van de regen; een jas is niet nodig. 

Genieten. Schrijf op: Genieten! Maak ik eigenlijk nog wel foto’s? 'Meer foto’s maken' noteer ik maar in de hoop nog een beetje grip te houden. Oudergesprekken op school, rijden voor een schoolreisje. Fruit snijden op school. Check. Mae is van plan een Escape Room te organiseren voor de klas. Jo wil meedoen met een Mad Science cursus. Pip heeft op school haar eigen laatje met etui gekregen. Huiswerk. Hoe zit het met het huiswerk? Maandag. Op maandag bekijken we de huiswerk stand van zaken. 

Dat fotoboek moet er dit najaar wel komen. Ik blader door foto’s van een paar jaar geleden. Is die eerste lock down al zo lang geleden? Gezellig die oude foto’s. Wat was iedereen nog klein. Weemoed overvalt me. Rust ook. Ineens weet ik dat ik over twee jaar naar foto’s van deze tijd zal kijken met dezelfde weemoed. Wel foto’s maken! 

Drie kinderen op stoom op de basisschool. Allemaal op het zelfde adres, op dezelfde tijd uit en thuis. Ik moet deze tijd wel meemaken. Laat het maar druk zijn met bezigheden, hoort er allemaal bij. Laat de blaadjes maar waaien in mijn hoofd. Als er af en toe maar één voorbij komt met het besef ook deze dag onvervangbaar is.