5 voorleesklassiekers

Het is zo leuk om kinderen voor te lezen. Samen knutselen daar moet ik me echt toe zetten maar voorlezen; daar ben ik meestal wel voor te strikken. Maar welke boeken kies je? Vijf kinderboeken waar wij thuis blij van worden.

We lezen momenteel uit het tweede deel van de Kleine huis serie. Mijn moeder nam dit boek ooit al eens voor me mee uit de bibliotheek. Ik bladerde er wat in, bekeek de plaatjes maar het leek me oersaai. Mijn zoon was precies dezelfde mening toegedaan. Toch wilde ik het met Jo en Mae proberen. Het is toch niet zonder reden zo bekend geworden? Het verhaal had ook Jo al snel te pakken, al vindt hij het tweede deel wel spannender dan het eerste. Een uitgebreide beschrijving van hoe Pa Charles zijn geweer schoonmaakt kwam op mij vreemd over. Maar uit het boek begrijp je ook dat dit geweer hard nodig was voor hun levensonderhoud en bescherming. Ik begin ineens iets te begrijpen van de fascinatie van Amerikanen voor wapens. Als je mij vraagt wat het leukste was van de dag, dan is dat meestal het moment na het eten dat één van ons uit dit boek voorleest. We zijn allemaal benieuwd of Laura ook echt een Papoose, een indianenbaby, gaat zien.

De illustraties uit dit boek, die me als kind niet aanspraken maar die ik nu prachtig vind, zijn gemaakt door Garth Williams. Hij maakte ook de tekeningen voor Charlottes web. Ook een boek waar we veel van hebben genoten. Met mijn hang naar nostalgie heb ik een voorliefde voor oudere boeken. De tekening waar Veerle het varkentje netjes heeft toegestopt in haar poppenwagen is ronduit vertederend. Het verhaal is dat ook. We waren allemaal een beetje stil bij het einde van Charlotte.

Toen ik met Het kleine huis wilde beginnen, klaagde Jo dat hij veel liever een Narnia boek wilde lezen. Ik heb hem beloofd dat we met De zilveren stoel beginnen als we dit boek uithebben. De afgelopen jaren hebben we elke winter een Narnia boek gelezen. Ik vermoed dat we die gewoon gaan herlezen als ze allemaal uit zijn want tegen die tijd zijn ze voor Pip ook mooi. Ik heb een poging gedaan voor te lezen uit Superjuffie maar daar vond ik niets aan. Als ik een boek niet leuk vind, begin ik te gapen en is er voor niemand meer iets aan. Een boek moet tot je verbeelding spreken om het beeldend te kunnen voorlezen. Dat boek las Mae dus zelf, want zij kon het wel waarderen. Hetzelfde gold voor de Wilde voetbalbende waar Jo mee thuiskwam. Veel plezier ermee.

Wij lazen vroeger op school uit Jaap en Gerdientje. Ik weet nog dat ik oprecht verdrietig was toen het derde deel uit was. Het ging zo lang duren voor we een volgend deel zouden lezen, als we dat al deden. Ik heb de boekjes tweedehands gekocht maar ze zijn ook beschikbaar via de Digitale Bibliotheek voor Nederlandse letteren (www.dbnl.org). Deze boeken van Anne de Vries spelen bijna 100 jaar geleden maar een mooi verhaal is tijdloos. Omstandigheden veranderen misschien maar menselijke emoties niet. Toch pas ik tijdens het lezen soms een en ander aan. In de jaren 30 keek men door een andere bril. Wel meteen een handige kapstok om het daar over te hebben. Het laat zien dat algemene opinie beperkt houdbaar is. Onze bril heeft misschien een andere kleur dan die van onze voorouders maar wie zal zeggen hoe lang die van ons mee gaat?

Met Pip lezen we momenteel uit Pluk van de Petteflet. Ik denk dat dit boek bijna nog leuker is voor volwassenen dan voor kinderen. Als kind had ik heel veel vragen bij dit verhaal. Ik begreep echt niet waarom Pluk in zijn eentje een huis moest vinden. Als volwassene stap je daar gemakkelijker over heen. Je neemt het minder serieus. Het boek is een plezier om uit voor te lezen: Prr talieloe. Heel origineel en grappig maar het raakt me niet zoals de andere boeken die ik noemde.

Ik hou van mooie verhalen en ben ook altijd op zoek naar mooie boeken. Waarom deze klassiekers me in het bijzonder aanspreken? Ik denk omdat de schrijvers oog hebben voor klein geluk, harmonie en voor moed. Dat klinkt misschien zoet maar dat is het niet. Nee, het leven is geen harmonieus geheel en je bent niet altijd moedig maar je mag er best naar streven. Assertiviteit is niet alles, behulpzaamheid is ook een fijne karaktertrek.

Samen voorlezen is gewoon knus. Ik hoop onze kinderen daarmee ook liefde voor verhalen mee te geven. Verhalen helpen je verder te kijken dan jezelf en bieden een gelegenheid te ontsnappen als je eigen leven wat minder gaat. Al is dat laatste natuurlijk een soort afleiding die je misschien ook met knutselen kunt vinden.