Op de laatste vakantiedag harken we de herfst bijeen. Mae, Jo en Pip hebben alle drie een hark. De lange stok is moeilijk te balanceren voor Pip maar ze doet haar best. Ik hoor hen overleggen terwijl ik de grasmaaier start. Daarna zie ik hen enthousiast in de weer maar hoor hen niet goed meer. Elke vijf minuten kom ik een keer voorbij lawaaien.
‘We gaan een hoge berg maken. Net als Donald Duck!’ roept Jo terwijl de maaier me verder trekt. De geur van gevallen blad, natte grond, gemaaid gras en benzine. Sam heeft onze fietsen op de auto gezet. Morgen gaan we weer naar huis.
‘Zal ik vast gaan koken?’ roept hij als ik voorbijkom. Ik steek mijn duim op, dender verder en manoeuvreer de machine om de hoop bladeren heen. Pip springt opzij. Ze heeft het niet zo op de maaier. De berg groeit. Wat zou er eigenlijk gebeurd zijn met de berg bladeren van Donald Duck? Bladharken is in elk geval plezierig. Pip heeft haar hark terzijde gelegd. Met haar armen vol draagt ze bij aan de berg, een spoor achterlatend.
Het gras is gemaaid. Ik heb ook wel zin om te harken. Herfst ruiken zonder benzinelucht.
‘Wie wil zijn hark kwijt?’ bied ik aan. Jo en Mae kijken elkaar aan. Ze willen hun gereedschap niet afstaan. Veel te leuk dit.
‘Je mag Pip wel helpen de kleine hoopjes op de grote hoop gooien.’ biedt Mae aan.
Etenslucht vermengt zich met avondlucht. Het begint te donkeren. Tijd om naar binnen te gaan en het bos het bos te laten.
‘Wat was het leukste van deze week?’ vraagt Sam aan tafel.
‘Met de bus gaan.’ weet Pip. We hebben vanaf een P&R de bus naar het Groninger Museum genomen en die bus was minstens zo leuk als het museum zelf.
- ‘Logeren!’,
- ‘Pizza eten!’
- ‘Monopoly spelen!’
- ‘Fietsen ook?’
- ‘Nee, dat niet.’
- ‘De kabouterwandeling was wel leuk!’
Op de dag van vertrek zien we twee eekhoorns druk in de weer om een wintervoorraad aan te leggen. Nu komt het seizoen van donkere ochtenden, regenjassen en handschoenen. De bostuin gaat slapen. Opgeruimd en wel.
Reacties
Een reactie posten