‘Kijk een naaktslak! Die neem ik mee naar school’. Het schoolthema is kriebelbeestjes en de kinderen zijn aangemoedigd om beestjes mee te nemen. Voor ik er iets van kan vinden is Jo al enthousiast in de weer met een klein blaadje om het beest van straat te plukken. Jo houdt het bedje zorgvuldig vast. Het duurt niet lang of de slak hangt als een zware druppel onderaan het blad. ‘Ieuw!! Roept Mae. Ik krijg er een vies gevoel van in mijn buik!’.
De slak beleeft ondertussen het avontuur van zijn leven. Hij schuift met zijn kopje over de rand van het blad, de steeltjes pienter omhoog. Jo helpt hem door de rietstengel naast het blad te plaatsen zodat de slak daarop kan schuiven. Daar hangt hij vervolgens als een vaatdoek overheen. Jo houdt het gedrocht op zijn plaats door de rietstengel heen en weer te bewegen als was het een lepel waar de stroop niet vanaf mag druppen. Van tempo is inmiddels nauwelijks sprake meer. Volledige concentratie is nodig om de slak te behouden. ‘Kijk mama, allemaal slijm op het blad! Mama kijk!’ Inmiddels zou het na al die moeite ook jammer zijn als hij de slak niet op school kan laten zien.
Als wij bij het klaslokaal aankomen staat juf nog bij de deur. "Ik heb een slak meegenomen!’, toont Jo trots. ‘Oh! Roept juf met een iets hoger stemmetje dan normaal. Kijk hier een bakje’. Ze kiepert er snel een dode bromvlieg uit zodat Jo zijn slijmklomp erin kan laten vallen. Ik heb sterk de neiging om me te verontschuldigen. Jo snelt weg om zijn handen te wassen. Ik loop weer naar huis. Het duurt even voor ik merk dat mijn gezicht nog steeds op standje afgrijzen staat. Geluk; niet te verwarren met gemak.
Reacties
Een reactie posten