Pianoplezier

Ineens hadden we allemaal in huis een nieuwe passie. Het begon met een verjaardagscadeau voor Sam. Hij wilde graag een echte piano ter vervanging van het keyboard dat we hadden. Dus stapten we op een goede zaterdagmorgen met zijn vijven de pianowinkel binnen. Daar stonden ze glanzend en mooi. Een tijd van nadenken en vergelijken volgde. In het najaar kwam er een grote vrachtwagen voorrijden. Voorzichtige verhuizers zetten ons instrument op zijn plaats.

De kinderen vonden het machtig interessant dus haalde ik mijn oude lesboeken voor de dag. Jo is nog wel een beetje jong merkte ik. Dus zocht ik op internet naar leuke dingen voor hem om mee aan de slag te gaan. Daar was ik vrij actief mee bezig toen het gebeurde: Er kwam een leuke tutorial voorbij die ik zelf wel eens wilde proberen en vanaf dat moment was het gedaan; Helemaal verliefd op de klank van ons instrument. Ik denk dat wij gewoon precies de beste piano ter wereld hebben uitgezocht. Ja, daar hebben we inderdaad best geluk mee gehad.

We stuitten op de app Piano Maestro. Een Engelstalige app maar dat lijkt de kinderen niet te hinderen. Ze zijn laaiend enthousiast. Allemaal druk aan het spelen. May heeft het eerste lesboek van John Thompson’s meest eenvoudige pianoleergang al uit, en dat zonder een betaalde les. (Mama niet weinig trots.) Ik had haar beloofd dat we samen naar een concert zouden gaan als ze het eerste boek uit had. ‘Ja! Dan wil ik graag naar een harpconcert’, reageerde ze meteen. Harp. Ik zag ons al praten met een architect over de uitbouw voor een harp (heb een levendige fantasie). Maar dat viel mee. Het concert was mooi maar de harp was niet helemaal zoals May zich had voorgesteld.

Verder met de piano. We volgen elkaars vorderingen op de voet. Het beloningssysteem van de app is ook erg leuk voor kinderen. ‘Je mag naar een nieuw level!’ ‘Drie sterren! Kom kijken!’ Een familiale passie en dat is ontzettend grappig. Maar wie mag er nu eerst en komt papa eigenlijk nog aan de beurt?