M/V

‘Ik heb mijn zoontje op een gemengde sport gedaan. Ik vind het belangrijk dat hij al jong leert met vrouwen samen te werken zodat hij weet dat zij ook iets in te brengen hebben.’ Aan het woord was een vlotte moeder van jonge kinderen. Ik vond haar overweging verassend omdat ik er nog nooit aan gedacht had onze kinderen mee te geven dat vrouwen ook ‘hun zegje mogen doen’ om de simpele reden dat ik dat vanzelfsprekend vind.

Ik heb mij nooit benadeeld gevoeld omdat ik vrouw ben. Ik heb de dingen kunnen doen die ik wilde doen. In ons gezin waren mijn ouders net zo blij met de prestaties van mijn zus en mij als met die van onze broers. Ook in mijn werk heb ik geen belemmeringen ervaren. Het hele emancipatiegebeuren gaat daarom een beetje aan mij voorbij. Ik weet dat in de wereld veel vrouwen slecht behandeld worden. Vrouwenhandel is daar een misselijkmakend voorbeeld van. Maar de gemiddelde Nederlandse vrouw heeft toch alle kansen om te zijn wie ze wil zijn?

Binnen onze kerk was de afgelopen tijd veel aandacht voor de rol van vrouwen. Mogen vrouwen het ambt van ouderling of predikant bekleden? Die discussie wekt bij mij soms bevreemding op. Ik heb ook in de kerk nooit het gevoel gehad dat ik een tweederangs kerklid ben. Ik heb niet het gevoel dat ik er mijn gaven niet kan gebruiken omdat ik vrouw ben. Als ik de meningen beluister is het achterhaald dat een vrouw bepaalde functies niet mag vervullen. Ik vraag me soms af of dat is omdat deze vrouwen heel graag zo’n ambt willen vervullen. Of omdat ze vinden dat ze het rècht hebben dit ambt te vervullen. Voor mij zit daar veel verschil tussen. Om binnen de kerk over je rechten te spreken klinkt vreemd.

Ik heb verschillende redenen gehoord waarom het inmiddels wel ok is als een vrouw ‘in het ambt komt’. Ik ben geen expert maar als over een poosje blijkt dat een vrouw prima predikant kan worden dan ben ik toch flink teleurgesteld in onze kerk want wat zijn wij dan een ontzèttend langzame kerk. Heel de wereld weet toch al tijden dat vrouwen net zo slim kunnen zijn als mannen? Al die tijd dacht ik dat wij legitieme, àndere redenen hadden om het ambt uit te sluiten voor vrouwen. Als die redenen er uiteindelijk toch niet zijn vind ik onze kerk ineens zo achterhaald.

Ik wil gewoon graag dicht bij de bijbel leven en blijf daarom liever iets verder van de grens dan dat ik erover heen ga. Niet uit wetticisme maar uit liefde voor Gods woord. Tot slot hoop ik dat onze kinderen uit ons gedrag al meekrijgen dat ze jongen of meisje allebei even waardevol zijn. Dat zit niet in de taken die ze later zullen oppakken maar in het feit dat God hun leven waarde toekent. Is dit te kort door de bocht?