Om half elf moet ik bij het consultatiebureau zijn. Alle tijd zou je denken. Ik kan niet recapituleren wat ik die ochtend allemaal uitgevoerd heb behalve dat er veel geren en gevlieg aan te pas kwam tussen tussen jongen, meisje en huishoudelijke taken door. Tijd om te vertrekken. Meisje in de kinderwagen: Jasje aan, schoentjes aan, vastgespen en klaar. Jongetje verschonen, jongetje spuugt me onder. Jongetje in de wieg leggen, andere trui aantrekken, jongetje weer op de commode om te verschonen. Meisje protesteert: het duurt te lang. Jongetje op de arm, meisje troosten, jongetje op de commode en nu echt verschonen, jongetje jasje aan, mutsje op, dekentje over. Jongetje hard huilen, meisje draait zich om en wil jongetje te aaien. Meisje weer recht zetten. Mascara op. Ik ben misschien een chaotische moeder maar dat hoeft niet iedereen te zien. Tas pakken, schoenen aan en naar buiten. Heb ik mijn haar eigenlijk wel gedaan? Mensen, wat is het warm!
Toch op tijd bij het consultatiebureau. Jas over een stoel
hangen. Jongetje uitkleden met een schuin oog op ons meisje dat nieuwsgierig
door het zaaltje stapt. Pampertje uit. Parmantig straaltje omhoog. Dekentje
nat, rompertje nat, natte plekken op mijn trui en zelfs mijn mooie jas met
ganzenveertjes nat. Ok, ik ben een chaotische moeder en zo zie ik er ook uit. Ter compensatie loop ik op de terugweg even een kledingwinkel
binnen. ‘Zijn beide kinderen van u? vraagt de
verkoopster’ Ja, allebei van mij. ‘Bent u op zoek naar iets speciaals?’
‘Nee, hoor. Ik kijk gewoon even’. ‘U wilt na de bevalling misschien eerst wat
afvallen voor u kleren gaat kopen. (?) Ik bedoel, u ziet er heel goed uit
hoor!‘ ‘Misschien wel! zeg ik. Troela! Denk ik. Toevallig heb ik die dag voor
het eerst mijn normale jas aan. Hij voelt zo comfortabel. Heel wat beter dan
die rode polyestertent waar ik de afgelopen maanden in rondwaarde. Ok, hij is
misschien onder geplast maar ik voel me superslank. Tijd om naar huis te gaan
en er eerst niet weer uit te komen.
Reacties
Een reactie posten