Hemelvaartsdag

Het was Hemelvaartsdag. Op een doordeweekse dag naar de kerk gaan is altijd fijn. Het geeft de dag een bijzondere glans. En afgelopen donderdag gingen wij met zijn drietjes naar de dienst. De zon scheen vrolijk. Alles stond uitbundig in bloei:De natuur vierde feest. Een dag om blij te zijn.

Bij aankomst bleek er echter geen crèche te zijn voor baby. Dat is ook wat. Toch jammer als een van ons naar huis moet. Zullen we kijken hoe het gaat als ze bij Sam op schoot zit? Ik moest fluiten en vanaf mijn plekje voorin zag ik Sam gezellig met baby op schoot zitten. Baby zat genoeglijk op een lepeltje te sabbelen. Af en toe zei ze tevreden ‘ha!’. Sam lachte samenzweerderig naar mij. Is het echt nog maar een jaar geleden dat wij op vakantie waren in Duitsland en dat ik tijdens een kerkdienst daar baby voelde trappelen in mijn buik? Inmiddels is haar bestaan zo nauw met ons verweven, dat ze niet meer weg te denken is.

Toch jammer dat baby zondags naar de crèche gaat want het is zoveel gezelliger als ze erbij is. Dat vonden de mensen achter Sam ook. Ik ben bang dat die niet veel van de dienst hebben meegekregen want als je vlak voor je met enige regelmaat een limoenkleurig lepeltje heen en weer ziet zwaaien, moet je wel erg veel discipline hebben om je op de dominee te richten. Ik heb de preek ook maar deels meegekregen. Ik was gewoon veel te gelukkig om me echt te kunnen concentreren. Weten we meteen weer waarom er crèches bestaan.