Zo’n zes jaar geleden ontmoette ik tijdens een
verdiepingsweekend een moeder van drie kinderen. Even oud als ik maar een heel ander
leven. Zij was huisvrouw, actief in de kerk, op school en had het daar
behoorlijk druk mee. Zo druk zelfs dat ze een tijd overspannen is geweest. Ik
was single net als de meeste mensen in mijn omgeving. Veel op reis voor mijn
werk. Op stap met een privéchauffeur naar evenementen waar mijn baas de
belangrijkste gast zou zijn. Bijvoorbeeld naar een sieradententoonstelling waar
een enkel stuk zomaar € 40.000,- kon kosten. Ik keek mijn ogen uit. Tijdens het gesprek met deze huisvrouw bekroop me een
gevoel van bevreemding. Ik kon me haar leven gewoon niet voorstellen. Ik had
het idee dat ze zoveel miste.
Een paar maanden geleden kwam ik haar toevallig tegen. In de
tussenliggende tijd was er bij mij het een en ander veranderd. Ik had een
heftige burnout meegemaakt, die baan kon ik wel op mijn buik schrijven. Ik had
mijn single status aan de wilgen gehangen en was in blijde verwachting van ons
eerste kindje. Haar leven kwam ineens een stuk dichterbij. Inmiddels ben ik bijna
vier maanden moeder en ik heb het gevoel dat mijn leven 180° is gedraaid. Met al mijn
drukke bezigheden zes jaar geleden had ik niet het besef van onmisbaarheid dat
ik nu heb. De gedachte dat ik er niet meer zou zijn om voor ons meisje te
zorgen is genoeg om me angst aan te jagen want ik ben haar moeder. En heel haar
leven lang zal ze maar een moeder hebben. Op dit moment heeft ze me heel direct
nodig. Later zal die rol misschien meer op de achtergrond spelen maar toch
altijd aanwezig zijn.
Raar dat ik moeder zijn, zag als iets dat altijd nog kon. Misschien
omdat er voor moederschap geen diploma’s worden gevraagd. Gefeliciteerd! Je mag
nu moeder worden. Misschien omdat ik opgroeide in een tijd waarin het
moederschap wel het laatste was waarop je je hoorde te richten als je van
school kwam. Al die jaren heb ik er niet echt bij stil gestaan hoe fascinerend
het is een klein mensje te verzorgen en hoe goed het bij me past. Het was
inspirerend te verkeren in de wereld van cool en fancy, bezig te zijn met grote
thema’s. Carrière maken past echter niet bij iedereen. Net zo min als
moeder zijn voor iedereen is weggelegd. Ieder krijgt zijn eigen taak. Ik weet wel dat als mijn nieuwsgierigheid naar
verre en interessante dingen destijds niet bevredigd was, ik nu geen tevreden
moeder had kunnen zijn. Het was een andere levensfase.
Reacties
Een reactie posten