Liever geen krant

Buiten is het donker en koud, een dikke laag sneeuw ligt voor de deur maar wij hoeven daarvan niets te voelen. Met de thermostaat omhoog, lampen aan en gordijnen dicht zitten we aan de eettafel. In het kamertje ernaast ligt ons meisje te slapen. Zo knus, zo veilig. Wil ik de krant eigenlijk wel lezen? Voor je het weet waait een kille wereld de huiskamer binnen. Je leest over een tienermeisje. Ze leeft op straat. Haar enige familielid is een getrouwde broer die voor haar in zijn gezin geen plaats heeft. Op de vraag of ze niet bang is, antwoordt ze: ‘Altijd, vooral ’s nachts als mensen me kwaad willen doen’. Als ik zoiets hoor dan wil ik het wel uitschreeuwen: 'Alstublieft God! Zo kan zij toch niet leven?' En hoe kan ik leven zoals ik leef, terwijl ik weet dat er mensen zijn die de meest erge dingen moeten doorstaan? Dit voorbeeld komt uit een ‘arm land’ hier ver vandaan. Maar ook dichtbij staan mensen bij een graf, zijn er mensen met een zonnig gezicht die inwendig verscheurd worden door pijn of angst.

In de bijbel staat dat de schepping zucht en als in barensweeën lijdt. Als dat de situatie is waarin wij leven, waarom verbaast het me dan dat er zoveel verschrikkelijke dingen gebeuren? Waarom verbaast het me niet veel meer dat ik het goed heb? Tijdens een Bijbelstudie stelde afgelopen week iemand de confronterende vraag: Hoe vaak bid je eigenlijk voor de wederkomst van Christus? Tijdens het gesprek kwam de profetes Hanna ter sprake die elke dag in de tempel was om te bidden. Haar was beloofd dat ze de Messias zou zien voordat ze stierf. Dààr leefde ze voor, daar stond ze voor op elke dag.

Met een vriendin had ik het er laatst over hoe onze gesprekken veranderd zijn. Vroeger hadden we het over ‘grote onderwerpen’. Nu vertellen we elkaar dat we nieuwe plantjes hebben gekocht of een nieuwe bank. Slijtplekken in het jeugdige idealisme. Mijn wereldje voelt momenteel klein en veilig. Maar wat is veilig? Er is maar een plek waar we echt veilig zijn en die plek is nog niet hier. De terugkomst van Jezus is het enige echte antwoord op het leed en de pijn die nu nog op ons afkomen. En al die mooie dingen die toch nog overgebleven zijn in de wereld? Pure genade. Geniet ervan en dank de Schepper. Het is geen recht of verworvenheid.