Baby's dagje uit

Op derde kerstdag ging baby voor het eerst een dagje uit. Op de druk bezette parkeerplaats bereidde papa baby vast een beetje voor. 'Ga je met ons mee kleine meid?' Direct naast ons stond een andere auto geparkeerd. De bestuurder kwam aanlopen toen ik bezig was de kinderwagen uit de kofferbak te halen. Buurman wachtte rustig tot Sam klaar was baby uit de auto te halen. Van waar ik stond waren alleen Sams' benen te zien. 'Koedie, koedie' klonk het uit de auto. 'Lief meisje, koedie, koedie', klonk het gedempt. 'Euh, Sam.. lukt het om even opzij te gaan?' probeerde ik met een verontschuldigend glimlach naar buurman. Vanuit de auto klonk slechts: 'Ja, je bent lief hé, lief meisje, koedie, koedie'. 'Sam?' probeerde ik nog eens. Ik wilde het tafereeltje niet al te hardhandig verstoren maar het begon nu wel wat lang te duren. 'Sam?, er is iemand die er graag langs wil'. Oh, klonk het toen van ver. Het hoofd van Sam kwam tevoorschijn om met een ietwat betrapte blik de volwassen wereld in te kijken. ‘Bedankt Sam!’ zei de onbekende laconiek om in zijn auto te stappen en weg te rijden. 

Baby heeft weinig van het uitje gemerkt omdat ze de hele wandeling lag te slapen. Tot we besloten in een restaurantje wat te gaan eten natuurlijk. Dat was voor haar het moment om te gaan pruttelen. Het was weliswaar zachtjes en vanwege het geroezemoes in de zaal was het eigenlijk alleen voor papa en mama hoorbaar maar het had wel als gevolg die in razende vaart hun bord leeg aten. Ik denk niet dat we ooit zo snel een restaurant in en uit waren. Inclusief voeden en verschonen zijn we nog geen uur binnen geweest. Bij de kassa ging mama vast de jassen halen terwijl papa afrekende. Papa rolde geroutineerd de kinderwagen heen en weer zodat baby in slaap gewiegd werd. Tijdens het pinnen nam ober die handeling vlotjes over. Zodat toen mama terug kwam, zij een jongeman van een jaar of twintig met de kinderwagen zag wiegen alsof deze nooit anders had gedaan. Over de service geen klachten.

Het is leuk om te zien hoe mensen op baby reageren. Als we bij familie aankomen, dromt iedereen meteen om de kinderwagen heen. 'Dag baby, lach eens baby, wat ben je al gegroeid! Papa en mama staan er bij met al hun tassen en bagage. Ook hallo. De ervaring leert dat je gewoon even geduld moet hebben, net als de naburige autobestuurder. Dan duiken de mensen vanzelf weer op vanuit de kinderwagen en zijn ze weer aanspreekbaar. Baby trekt als een magneet mensen naar zich toe om een glimlach te toveren op het gezicht van iedereen die in de buurt komt. Het is bijzonder hoeveel blijdschap zo'n klein meisje verspreidt. Geen wonder dat wij de hele dag met een wazige glimlach de wereld in kijken en er af en toe niet helemaal bij zijn. Wij worden het meest blootgesteld aan de lachjes van baby. En enig slaapgebrek wellicht.