Laat maar stromen

Je leert elkaar goed kennen tijdens zo’n rondreis in een klein campertje met minimale opbergruimte. We ontwikkelen een soort teamwork. De een doet dit, de ander dat. Af en toe dingen komen we dingen tegen die we elk op onze eigen manier invullen. Neem nu de muntjesdouche.

  

We logeren op een camping in een nationaal park. We hebben de hele dag gewandeld en verlangen naar een warme douche. Gelukkig zijn die er maar ze werken op muntjes. Ik zeg tegen Sam dat je voor een dollar zes minuten kunt douchen. “Oh, neem dan een paar extra dollars mee, zegt Sam zorgzaam. Het is ontzettend vervelend als je je net hebt ingezeept en het warme water houdt op”. Extra geld meenemen? Het moet toch met een dollar te doen zijn? Sam kijkt er echter bij alsof hij het drama levendig voor zich ziet. Daardoor zie ik het tafereel ook heel duidelijk voor me. Sam stapt fluitend een muntjesdouche binnen en laat het water stromen. “Ha, lekker warm!” Inzepen “Een douche was precies wat ik nodig had.” Shampoo pakken en vervolgens is hij oprecht gefrustreerd dat het water ermee ophoudt. “Meteen vier extra dollars klaar leggen zodat dit me niet weer overkomt”.

Ik ben iets minder bourgondisch ingesteld dan Sam. Mijn benadering is als volgt: “Een muntjesdouche? Even kijken. Voor een dollar kun je zes minuten douchen waarvan een minuut opwarmtijd. Er zijn dus maar vijf minuten om te douchen. Wat heb ik allemaal nodig?” Alles klaarzetten, eerst doen wat je moet doen om er vervolgens achter te komen dat er nog tijd over is om lekker onder de douche te staan. “Zou het water er al bijna mee ophouden?”

Bij sollicitatieprocedures zouden ze een vraag over muntjesdouches moeten opnemen. Dan heb je meteen een idee wat voor vlees je in de kuip hebt.