Natuurlijk weet ik dat er in februari een aardbeving is geweest in Christchurch. Kort na de ramp schakelde iedereen echter over naar Fukushima. Beelden van Japan gingen de wereld over. Twee aardbevingen in korte tijd, beide ver weg. Maar gedoe met een kernreactor vindt iedereen eng. “Gaan wij er iets van merken? Kunnen wij onze spinazie nog eten?” Daardoor raakte Christchurch een beetje op de achtergrond. Doordat ik er weinig over hoorde, kreeg ik zelfs het gevoel dat de situatie in Christchurch al enigszins onder controle was.
Gisteren liepen we door de stad. We waren niet voorbereid op wat we aantroffen. Het centrum was nog bijna geheel afgezet. Het leek wel oorlogsgebied. Her en der liepen wat verdwaasde toeristen met een fotocamera, verder was het er stil. Gebouwen waren veelal afgeplakt of betimmerd met opschriften dat ze onveilig zijn. Gaten en scheuren in het asfalt. We begonnen ons af te vragen waar mensen hun geld verdienen. Zijn er überhaupt nog winkels? Die waren er. Mensen zijn inventief. Iets verderop is een soort pleintje geconstrueerd met containers. In die containers zijn allerlei winkeltjes gevestigd. Een noodoplossing die er eigenlijk wel gezellig uitziet.
Steden in Nieuw Zeeland zijn in het algemeen weinig sfeervol. Helaas lijkt Christchurch ons juist een stad die wel charme had. Oude gebouwen, een rivier omzoomd door mooie bomen. Juist het centrum is erg beschadigd. Er zal nog heel wat tijd overheen gaan voor de wonden geheeld zijn. Een andere stad in Nieuw Zeeland, Napier, is in 1931 verwoest door een aardbeving. Die stad is toen herbouwd in art deco stijl, de bouwstijl van die tijd. Daar haalt Napier tegenwoordig veel winst uit omdat het ter wereld de enige ‘art deco stad’ is. Wie weet zijn er voor Christchurch bij de wederopbouw ook nieuwe kansen. Maar nu is het niets minder dan tragisch.
Reacties
Een reactie posten