Vanaf hier denken wij voor u

‘Have a tramtastic day!

Have a tramtastic night!

Watch your step as you exit the tram

and everything will be all right!’

Dit liedje klinkt als het tijd is de tram te verlaten bij Universal studio’s. We hebben een toer gedaan langs verschillende filmstudio’s. Om de mensen met een opgewekt gevoel te laten vertrekken en om te voorkomen dat ze zich bezeren bij het uitstappen, klinkt dit aanstekelijke deuntje. Het blijft de rest van de dag in je hoofd zitten.

We zijn in Amerika; land van het Onbegrensde Ondernemerschap; het land van Vrijheid en Eigen Verantwoordelijkheid. Het is verbazingwekkend hoe betuttelend de voorschriften tegelijkertijd kunnen zijn.  Bij de toiletten hangen bijvoorbeeld bordjes ‘Neem a.u.b. de tijd uw handen met zeep te wassen’.

We staan op de roltrap. Een stem boven ons hoofd geeft gedetailleerde instructies over hoe je een roltrap benadert. ‘Neem plaats op het midden van de trede, hou de leuning vast, kijk ten allen tijde naar voren, niet draaien op de trap, het is verboden te gaan zitten. De instructies worden om de paar meter herhaald, tot je veilig beneden bent aangekomen. Want wie weet wat er gebeurt als iemand halverwege de instructies vergeten is. Weinig vleiend. Alsof ze ervan uitgaan dat de gemiddelde bezoeker het verstand heeft van een brulkikker.

Het verrast me dat je volledig bij de hand wordt genomen bij volstrekt normale bezigheden, in het land waar iedereen zelf maar moet zien of hij zijn ziektekosten kan betalen. Is dit om het risico uit te sluiten dat je voor het gerecht gedaagd wordt vanwege een futiliteit? Misschien is dat te gemakkelijk gedacht. Het is een ander land, met andere gewoontes en ik zuig alle indrukken in me op.