Russst

Tahiti is rust. De enige roering wordt veroorzaakt door vissen die van links naar rechts schieten. Overal dezelfde zalvende Polynesische muziek van de ukelele met een zacht sussende stem. We raken in een ander bewustzijn;  Een soort trance van rustig aan, snorkelen, opdrogen, lezen, zwemmen en ’s avonds rozig van zon, zee en zout moe het bed in duiken. Na een paar dagen begint die rust echter te kriebelen. Wat zullen we vandaag gaan doen?

Tahiti is minder toeristisch dan gedacht. Er zijn georganiseerde dagtrips, maar weinig vertegenwoordigers om ze te verkopen. Er zijn winkeltjes, maar soms nauwelijks herkenbaar als winkel. Laat staan dat er een winkelcentrum is. Er rijdt een bus als de boot aankomt. In de restaurantjes is het rustig. Ons hotel is lang niet vol. Te horen aan een gesprek tussen twee Tahitianen is de economische crisis te voelen op het eiland. ‘Er moet weer een cruiseschip komen. Als het cruiseschip komt heeft iedereen werk. Zonder cruiseschip kunnen we ons brood betalen maar meer ook niet. We moeten samenwerken om vliegtickets te sponsoren. Een ticket van LA naar Tahiti is te duur, daarom blijven mensen weg.'

Geld lijkt hier minder belangrijk. Wat je in de supermarkt koopt is naar verhouding behoorlijk prijzig. De mensen lijken toch redelijk rond te komen. Ze vissen, hebben kippen, fruitbomen en verbouwen groentes. Extra’s  moet je echter niet verwachten. Extra’s zijn ook niet vanzelfsprekend, zoals bij ons. Als inwoners een gecompliceerde operatie nodig hebben, moeten ze naar Frankrijk voor de behandeling. 30% van de kosten is voor hun eigen rekening. Mensen met geld kunnen ook naar een ziekenhuis in Nieuw Zeeland. Dat is echter nog steeds vijf uur vliegen van hier. Ik vroeg een vrouw of ze regelmatig naar Papeete gaat. De meeste mensen hier komen in zelden van het eiland af. Een middagje winkelen is er dus niet bij. Alleen als er echt iets nodig is dat op Mo’orea niet te verkrijgen is, gaan ze naar Tahiti. Ik vraag me af hoe het is om zo te leven. Zou het kunnen in Nederland?

Wat gaan we vandaag doen? We hebben al een krakkemikkige fiets gehuurd met de illustere naam: ‘Supreme Wheelman’. De fiets was net zo erg als de naam doet vermoeden. Misschien toch maar zoeken naar een georganiseerde excursie? “Kijk eens aan,  er is een cruiseschip aangekomen! Zullen we vandaag een auto huren?” Je suis desolé maar de auto’s zijn vandaag vergeven aan gasten van het cruiseschip. Ook goed, dan negeren we de kriebel, we blijven gewoon bij onze veranda en continueren het aangename metrum van: Rustig aan, snorkelen (Heb je die vis met de snor gezien?), opdrogen, lezen, zwemmen en ’s avonds rozig van zon, zee en zout moe het bed in duiken.