Nagenieten

Ik lig in een nieuw houten hemelbed. Zacht licht zeeft door de gordijnen naar binnen. Het zijn de langste dagen van het jaar dus het blijft lang licht. Eigenlijk moet ik gaan slapen maar ik wil mijn ogen niet sluiten. Aan de kast hangt mijn trouwjurk. Morgen zal ik hem eindelijk dragen. Ik kan er niet genoeg naar kijken. Dit moment van verwachting wil ik vasthouden. Morgenavond hangt de jurk misschien op dezelfde plek, maar dan draag ik hem nooit weer.

Ik weet nog dat deze gedachten door mijn hoofd gingen, de avond voor de bruiloft. Veel mensen praten over hun huwelijksdag als de mooiste dag van hun leven. Zou dit voor ons ook opgaan? Of geldt dit vooral voor mensen van begin twintig? In elk geval is er geen andere dag waar je zoveel tijd en energie in steekt. Sam en ik hebben echter al zo veel mooie dingen mee gemaakt. Zou deze dag echt alle andere belevenissen overtreffen?

Inmiddels is de dag waar we maanden naar toe geleefd hebben alweer voorbij. Allebei hebben we nog nooit een dag meegemaakt waar we zo intens van genoten. Allereerst is het fantastisch om je droomjurk te dragen. Betoverend om elkaar ’s ochtends te begroeten. Sam in een prachtig pak met een boeket rozen. Een fotograaf die druk doende is, en opgewonden uitroepen van familieleden.

Net als je de smaak van het paraderen in een witte wolk te pakken hebt, arriveer je bij het stadhuis. Daar zijn je dierbaren bijeen zijn om de huwelijksplechtigheid bij te wonen. De dag was een aaneenschakeling van onvergetelijke momenten. Wat bijbleef was de warmte van de mensen om ons heen, overal lachende gezichten van iedereen die mèt ons blij was. Wat hebben we gelachen om de stukjes die gedaan werden. En dan nog alle mooie kaarten en brieven die we kregen. Hartverwarmend.

Verschillende mensen hadden me gewaarschuwd voor de offday na de bruiloft. Dus ik was goed voorbereid. De day-after-stemming bleef echter ver weg. We leefden nog op de belevenissen van de vorige dag. En herkauwden alle momenten keer op keer. Dan schoot Sam weer in de lach om een of ander voorval, een paar minuten later herinnerde ik me iets dat we opnieuw beleefden.

Het mooie is dat een bruiloft niet het einde is maar het begin. De dag is voorbij. De voorbereidingen zijn voorbij. Het heen en weer reizen tussen twee huizen is voorbij. We verheugen ons op de foto’s om nog veel na te genieten en gaan samen de toekomst tegemoet.

Helaas hebben we nog geen foto's. Die volgen dus nog.