Het eerste kropje sla uit eigen tuin is op ons bordje beland. Een half uur na de oogst, lag hij al op tafel. De vitamientjes spatten ervan af. Krap een half uurtje later was er van de hele krop niets meer over. Dat geeft toch te denken.
Weken heeft het plantje stilletjes staan groeien. Van zaadje naar twee minuscule, felgroene blaadjes tot een volumineuze slakrop. Eten wint aan waarde, als je het zelf hebt zien groeien. Je krijgt er iets mee. Een krop sla die je voor 98 cent gekocht hebt, eet je gedachteloos weg. Jammer dat ons eten niet wat duurder is. Als we dezelfde krop voor € 28,- gekocht hadden, zouden we over een delicatesse spreken en er zorgvuldig van genieten.
Leven is kostbaar, krachtig en kwetsbaar. Ik sta versteld hoeveel je van tuinieren kunt leren. Al wiedend komen de meest diepzinnige gedachten naar boven. Geen zorg, ik zal ze voor me houden. Geïnteresseerden, nodig ik echter ruimhartig uit voor de interactieve workshop Levensbeschouwing, oftewel Onkruid Wieden (what’s in a name?). De eerste twee bijeenkomsten zijn gratis. Reageer snel want vol = vol.
Reacties
Een reactie posten