Even een kijkje nemen dan maar?

Als je een kathedraal hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Tot die conclusie kom ik elke keer als ik me toch heb laten verleiden naar binnen te gaan. Afgelopen zomer hebben we de York Minster bezocht. Een kathedraal van indrukwekkend formaat. Als ik me niet vergis is het de tweede kathedraal van Engeland en dat wil wat zeggen in een land dat barst van de historische gebouwen.

Het is dus een kathedraal die je niet kunt missen: Hij is gigantisch. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en laat de contouren op me inwerken. Overweldigend om het bouwwerk met spiralen en torens tussen de huizen in geklemd zien staan. We lopen naar binnen. Wat een hoogte. Wat een kunstige details. Wie ziet al die versierselen bovenin? Niemand behalve God. Dat vind ik een mooie gedachte. En daar laat ik het graag bij want meer kan ik niet uit het gebouw halen. Kathedralen roepen bij mij geen gevoel van devotie op. Dat vind ik veel meer in een klein, sober kerkje.

Maar we zijn nog niet klaar. Nu komt het pas. Sam haalt zijn gidsje te voorschijn en begint allerlei interessante wetenswaardigheden op te noemen. Ik loop ondertussen een beetje vooruit in de hoop dat hij mee wandelt. Tevergeefs. Ik zeg dat ik vast een rondje loop. ‘Vind je het niet interessant dan?’ ‘Ja, dat wel’, antwoord ik. ‘Bewaar vooral de interessante weetjes. Wie wat geschilderd heeft kan me niet altijd zoveel schelen. Ja, ik word een soort van cultuurbarbaar als ik mijn quotum aan weetjes heb gehad.

Als ik na mijn ronde terugkeer blijkt Sam nog bedroevend weinig te zijn opgeschoten. Ik besluit buiten op hem te wachten. Dan kan hij rustig zijn gang gaan terwijl ik van de Engelse zon geniet. Die is tenslotte schaarser dan de oude gebouwen in het land. Ik kijk naar de mensen die voorbij lopen. Naast me zit een groep studenten. Er gaat een telefoon. Een donkerharig meisje neemt op: ‘Ja, ik sta hier bij de Westminster’. Westminster? Ik ben blijkbaar niet de enige cultuurbarbaar in de stad. Londen ligt toch echt een eind verder naar het zuiden. Maar ach, er staan zoveel oude gebouwen in dit land. Dat is ook niet allemaal bij te houden.