Hoe sla je de juiste toon aan in het Engels?


Engels; ik ga het nooit leren. Tenminste niet echt, 'properly'. Het maakt niet uit dat ik een jaar in een Engelstalig land gewoond en gewerkt heb. Of dat ik in Nederland bij internationale organisaties heb gewerkt. Elke keer dat ik in een Engelstalig land ben, kom ik tot de conclusie dat ik de taal niet echt beheers.

Het ergste is nog dat dit gebeurt bij de meest simpele handelingen. De afgelopen vakantie mocht een Ierstalige bakker mij met de neus op de feiten drukken. Ik bestelde een brood. Bij het afrekenen klonk het zangerig: 'That's a good girl, thank you.' That's a good girl? Zie ik er soms uit als een achtjarig meisje met vlechtjes in het haar? Het antwoord kwam snel daarna toen ze de man naast me vriendelijk met een 'that's a good man' bedankte. Nooit zou ik zoiets kunnen zeggen zonder volledig belachelijk te klinken. Ik kan gewoon niet aanvoelen wanneer het acceptabel is die uitdrukking te gebruiken.

Een ander voorbeeld. In een restaurant. Nog steeds in Ierland. Naast ons zit een Amerikaans echtpaar te praten met de ober.

'What's your name dear?'
- 'James'.
'Could you get us some more wine James dear?'

James is een bedeesde maar vriendelijke Ier die bijna de keuken in vliegt om aan het verzoek te voldoen. In de haast bracht hij niet wat ze besteld hadden. James: 'I am very sorry about ..' Amerikaanse op luide toon: 'And you should be!' Ik kijk de dame verbaasd aan. Arme James. Onze blikken kruisen elkaar en de dame lacht ontwapenend. Ik lach terug. Ik heb een zwak voor Amerikanen, daar is niets aan te doen. Ze komen altijd zo hartelijk over.

Ik weet niet wat er gebeurt als ik de ober met 'James dear' aanspreek maar iets zegt me dat ik het maar beter kan laten. Een bakkersvrouw zal ik ook maar geen 'good girl' noemen. Ik zie vaak genoeg minzame blikken van Engelstaligen die met een -goedbedoelende maar de plank misslaande- Nederlander spreken. Soms stoort me dat. We doen ons best! Amerikaan, Ier, of Nederlander; Het maakt veel verschil. Het leuke is dat je blijft ontdekken en leren. Het frustrerende is dat hoe meer je leert, hoe minder je soms lijkt te weten. Toch leer ik elke keer weer iets nieuws.
Zal ik dan toch ooit...?


Reacties