Te huur: Hond

'Ferdi is erg kieskeurig wat eten betreft. Voor B-merken hoef ik hem niet te roepen'. Ik schuif even op mijn stoel. Kuch. 'Je bedoelt je kat?' Ik weet nooit goed hoe ik moet reageren op persoonlijke ontboezemingen over een huisdier. Katten maken bij mij geen warme gevoelens los. Mijn beeld is verstoord door Garfield.

Zit je gezellig te praten bij iemand thuis. Springt er ineens een kat bij je op de bank. Een glimlach richting poeslief om te zien wat je mag verwachten. Twee ijskoude ogen van een kattenkop staren terug. Je ziet het beest denken; ‘Daar geloof ik niets van. Waar zal ik mijn nagels eens in zetten. Dat wollige truitje is wel geschikt.’

Misschien heb ik niet zoveel met het concept huisdier. De gedachte mijn woonruimte te delen met dieren trekt me niet. Loop je de keuken binnen, zie je terloops de kat van het aanrecht springen. Hij was net van de boter aan het snoepen. Of een kat die half boven je op de rugleuning van de stoel balanceert met zijn staart fier omhoog.

Katten zijn eigenwijs. Geef mij maar een geit. Die zijn ook eigenwijs maar grappiger. Bijkomend voordeel: Je hebt ze niet in huis. Zo dacht ik laatst nog dat het leuk zou zijn als je op het strand een hond kon huren. Honden zijn dolenthousiast op het strand. Je wordt er vrolijk van. Maar als je ze mee naar huis moet nemen, zijn ze in je huis. Een kat zou ik niet zo snel huren.

Nu zijn er in mijn omgeving een heleboel kattenliefhebbers. Ik kom hier niet zomaar op. Deze mensen wil ik natuurlijk niet voor het hoofd stoten. Ik begrijp dat een huisdier heel eigen wordt; dat je al zijn grappigheden leert kennen. Dat heeft iets moois en zorgzaams. Toch gaan sommige mensen daarin erg ver. Als je vakantiekaartjes naar je kat gaat sturen is dat lief maar mis je toch enige realiteitszin.

De volgende keer dat er om mij heen gepraat wordt over Ferdi of Minoes, begin ik gewoon over mijn orchidee. Daar ben ik trots op. Uit een enorme plantencollectie in een mega tuincentrum, heb ik deze orchidee gekozen. Daarvoor heb ik echt mijn dertigersdilemma aan de kant moeten schuiven. En als ik hem vergelijk met de orchideeën die ik en passant in vensterbanken zie staan, steken die maar schamel af bij die van mij.