Toen Mae en Jo nog niet naar school gingen, zong ik na
het middageten vaak met ze. Nu ze in de zomervakantie overdag thuis zijn, zeggen we ’s middags na
het eten een bijbeltekst op om daar bekend mee te raken. Deze week was dat Deuteronomium
6:4-8. Aan het einde van de week kenden ze de tekst tot mijn verassing al uit
het hoofd.
Op zondag zou mijn broer, de theoloog, op ons vakantieadres langskomen. Uiteraard zat ik te popelen om de kennis van onze kinderen te etaleren. Ik grapte dat ze hun
oom maar moesten vragen of hij wist wat er in Deut 6:4 staat. (Die zit vast op dat soort bijdehante vragen te wachten.) Maar het werd beter dan dat.
’s Ochtends ging broer voor in Mussel. (Een kleine
gemeente maar ze kunnen er fantastisch zingen!) De kinderen waren bezig met hun
kleurboek toen hij de wet voorlas. Na de wet kwam ineens: 'Luister Israël..' Twee hoofden gaan omhoog. Een triomfantelijke blik van
herkenning bij Jo. Mae begint zachtjes te giechelen. ‘Hij kent de tekst mama’.
Reacties
Een reactie posten