Kunt u een pakje aannemen?

De bel gaat. Er staat een bezorger voor de deur maar zijn handen zijn leeg. ‘Wij hebben een pakket voor u maar het past niet in mijn busje. Ik zie de bestelbus staan. Het pakket past er niet in? Ik hoop dat het gebrek aan ruimtelijk inzicht is. ‘Wat komt u precies bezorgen?’ vraag ik maar.  ‘Het is een soort vaas. Straks komt mijn collega en die neemt het mee’. Een vaas ter grootte van een bestelbus. Ik sta nog niet te springen.

Ik sta op het punt om weg te gaan maar je kunt zo'n buitenproportionele vaas met goed fatsoen niet bij de buren in de gang parkeren. ‘Kan uw collega het pakket bij ons in de achtertuin zetten?’ Hij is de beroerdste niet. Bij thuiskomst staat er een Provençaals ogende kruik in de tuin. Een regenton! Sam had een cadeau besteld voor ons 7 jarig jubileum. Een cadeau dat we allebei graag wilden hebben. Ik had alleen geen idee wat het kon zijn. Een regenton was inderdaad een lang gekoesterde wens. Kunnen de kinderen bij warm weer onbekommerd met water spelen zonder dat ik me pijnlijk bewust ben van de lopende kraan.

Ik had een waterzuil voor ogen. Een lange hoge regenton met voldoende waterdruk om een tuinslang op aan te sluiten. Sam vond deze lelijk. (Mooi was hij inderdaad niet maar wel rank). Sam koos iets dat lijkt op mediterraans vaatwerk maar dan in XL formaat. Als je er een hoofdje op zet lijkt het net een barbapapa. Nu maar een paar haagplanten rooien om ruimte te maken in een perkje. Laat de regen maar komen en de planten vooral groeien. Wij hebben een vaas.