We zijn een weekend samen weg en vieren de zondagmorgen
op het Duitse eiland Rügen. Vogels zingen in het bos, een beekje klatert in het
dal en de kerkklokken luiden. We bezoeken een kerk uit 1185. Een tijd zo ver van
ons verwijderd. Je tast in het duister bij de vraag hoe mensen toen hun
geloof beleefden. Het kerkje is opgebouwd in baksteen gotiek en voelt vertrouwd.
Veel oude Groningse kerken zijn ook gebouwd in deze stijl. Warm zonlicht strijkt door het venster naar binnen. De organist leidt het gezang in; De
Duitse versie van Morning has broken. Het is zo treffend in het Duits. Mijn hart
gaat open.
De predikant vertelt over het overlijden van een gemeentelid uit
1933. Geboren in een roerige tijd. Ik kijk naar de mensen om me heen. Het zijn
voornamelijk oudere mensen. Wat hebben ze meegemaakt in hun leven? Oorlog,
verarming, een leven onder het DDR regime? Tijden waarin kerkgang een risico betekende.
De hereniging van Duitsland met nieuwe uitdagingen. Ze zitten er op zondag nog
steeds in die oude kerkbanken. Wat zou ik graag hun verhalen horen.
We vieren samen avondmaal en sluiten aan in de stoet
die door het oude gangpad naar het koor van de kerk loopt. De predikant biedt
het brood aan met de woorden: Christi Leben für dich gegeben. Voor mij loopt
een kleuter aan de hand van zijn vader. Als de vader aan de beurt is, spreekt
de predikant eerst het kleine jongetje toe. Daarna legt hij zijn hand op het
hoofd van de kleuter en zegent hem. Evenzo bij een baby op de arm van zijn
moeder. Tranen schieten in mijn ogen. Wat een liefdevolle en passende manier om
kinderen te betrekken bij het avondmaal.
Al in de vroege middeleeuwen kwamen mensen op deze plek samen
om tot God te bidden en Hem te loven. Hun levensverhalen zijn verdwenen in de
mist van de tijd maar het kerkje is gebleven. Door de tijden heen bleven mensen
naar het godshuis komen om boven hun alledaagse leven uitgetild te worden. Het
kerkje is een stille getuige van de Eeuwige die doorgaat met Zijn reddingswerk.
Morgenlicht leuchtet
Morgenlicht
leuchtet, rein wie am Anfang.
Frühlied
der Amsel, Schöpferlob klingt.
Dank
für die Lieder, Dank für den Morgen,
Dank
für das Wort, dem beides entspringt.
Sanft
fallen Tropfen, sonnendurchleuchtet.
So lag
auf erstem Gras erster Tau.
Dank
für die Spuren Gottes im Garten,
grünende
Frische, vollkommnes Blau.
Mein
ist die Sonne, mein ist der Morgen,
Glanz,
der zu mir aus Eden aufbricht!
Dank
überschwenglich, Dank Gott am Morgen!
Wiedererschaffen
grüsst uns sein Licht.
Morgenlicht
leuchtet, rein wie am Anfang.
Frühlied
der Amsel, Schöpferlob klingt.
Dank
für die Lieder, Dank für den Morgen,
Dank
für das Wort, dem beides entspringt.
Reacties
Een reactie posten