Zondagmiddag

‘Mag ik mee naar de kerk?’ vraagt meisje als ik op het punt sta te vertrekken voor de middagdienst. ‘Joepie!’ roept ze als ik zeg dat ze haar jas en schoenen kan pakken. ‘Neem je wel pepermuntjes mee?’ komt er meteen achteraan. ‘Mag ik voorin zitten?’ Ze huppelt vrolijk aan mijn hand. Als meisje blij is, sprankelt ze helemaal en lijkt de hele wereld blij. Lekker om even alleen met haar op stap te zijn.

De kerk is niet vol en ik wil niet al te ver vooraan zitten. Dat is echter buiten meisje gerekend. ‘Nee, niet hier zitten!’ Ze trekt me mee en loopt oncomfortabel ver naar voren. Als ze zich op een goed plekje heeft geïnstalleerd, blikt ze tevreden om zich heen. Er komt een boekje uit haar tas. ‘Hé, wijst ze met haar vinger. Wat heeft die mevrouw…. ?’ De rest versta ik niet en wil ik ook niet horen. Bij een wijzende vinger gaan er bij mij allemaal alarmbellen af. Ik trek haar tegen me aan. Niet wijzen alsjeblieft.

We zingen mooie liederen die ze kent. ‘Nu gaan we bidden, fluister ik haar toe. Ze vouwt haar handen en de staartjes vallen naar voren. ‘Oh, we gaan toch nog niet bidden, maar zingen’, realiseer ik me dan. Ze kijkt op met een grijns die zegt: domme mama! Tijdens de preek hebben we allebei een schrijfblokje op schoot. Meisje vraagt of ik een woord wil opschrijven. Ik schrijf het woord kerk. Ze bekijkt de letters aandachtig en spelt dan zachtjes k e r k. ‘Nou ja zeg! Wat knap van jou!’ Een moment om op te springen en triomfantelijk met haar schriftje te zwaaien, ware het niet dat dit storender zou zijn dan een wijzend vingertje. Straks maar aan papa vertellen. ‘Kijk eens naar buiten!’ fluistert ze dan: ‘Het is al helemaal donker!’

Terug in de auto naar huis. ‘Mama, je ziet zeker wel dat ik geniet hè’. Meisje verrast me regelmatig met haar metacommunicatie. ‘Ja, dat zie ik zeker en als jij geniet dan geniet ik dubbel’. Thuis gekomen weet ze te vertellen dat de preek over Ezra ging en dat de mensen allemaal moesten huilen toen de wet werd voorgelezen. Jongetje hoort het aan en concludeert droog: Jaaaaa, dat weet ik allemaal wel. Hij heeft papa geholpen met koken en ze hebben samen gitaar gespeeld. Een mooie cocktail van gebeurtenissen die deze zondag tot een juweeltje maken.