Ik kijk uit het raam. Het miezert een beetje. Zullen we lopend naar de supermarkt? vraag ik jongetje. ‘Ja, maar ik ga op mijn fiets!’ Uiteraard! Het is wel een beetje nat buiten. Jongetje komt naast me staan en poneert met een stelligheid zoals alleen een kleine jongen dat kan: ‘Het gaat niet harder regenen hoor’. Ik vraag hem of hij weerman geworden is. ‘Nee, maar ik ben een goede raadgever. Ik weet echt overal raad op mama'. Hij aarzelt even. ‘Niet over alles van school maar verder alles, ook aan de andere kant van de wereld. Dat moet je goed onthouden hoor mama!’ Ik ga het onthouden. Misschien komt deze opmerking mij nog wel eens van pas.
Lopend naar de winkel. Jongetje fietst beurtelings ver vooruit, naast me of slingert onhandig vlak voor de kinderwagen. Zijn stuur volgt in het algemeen de richting van zijn hoofd. ‘Ik heette Ruben en jij heette Lisa’ zegt hij op samenzweerderige toon. ‘En ik had net een race gewonnen op mijn bromscooter. Zullen we nog een keer racen?’ En we racen. Jongetje wint want hij is supersnel en ik heb natuurlijk een locomotief voor me.
’s Middags in de auto naar het consultatiebureau waar baby haar prikjes zal krijgen. De radio staat aan. De presentator van R4 vertelt over een zanger die op het podium overleed terwijl hij ‘Morir tremenda cosa’ zong (sterven is verschrikkelijk). Macaber verhaal. Vervolgens laten ze het lied horen. Lekker op blue Monday. Jongetje zit op de achterbank. Zodra de eerste zware woorden klinken vraagt hij: ‘Is dit ‘m? De man die overleden is?’. ‘Jou ontgaat ook helemaal niets hè!’
En dan komt ineens de dag dat hij gaat wennen op school. Hij kijkt er enorm naar uit. Het is zo anders dan toen zijn zus voor het eerst naar school ging. De school is voor hem al bekend terrein. Ik sta er zelf ook heel anders in. Geen haar op mijn hoofd die nog aan thuisonderwijs denkt. Ik realiseer me nu dat de school zoveel kan bieden. Ik zou dat zelf nooit kunnen overtreffen. Eén op één onderwijs lijkt mij nog steeds het meest effectief en het voelt ook veilig. Maar kinderen leren ook veel van elkaar. Inmiddels ben ik van mening dat ik hen te kort had gedaan als ik hen thuis had gehouden. Ik ga zijn parmantige praatjes overdag missen. Binnenkort geen excuus meer om achter de kinderwagen te rennen maar straks weet hij wel alles van school. Wat een raadgever zal hij dan zijn!
Reacties
Een reactie posten