Geluk is niet voor barbies

‘Een interessant verhaal heeft altijd iets dat schuurt of schaaft. Schrijf niet over geluk. Het is totaal oninteressant om over te lezen’. Die tip kreeg ik eens. ‘Wat ontzettend irritant dat we pas gefascineerd raken als er ergens stront aan de knikker is, dacht ik toen. Het zal toch niet waar zijn?’

De afgelopen twee weken na de geboorte van ons meisje dacht ik terug aan deze opmerking. Ik herinner me dat ik in de kraamweek uren naar ons babymeisje kon kijken. Alleen maar kijken. Een intens gevoel van dankbaarheid en geluk kwam naar boven. Wat is ze gaaf, wat is ze mooi. Daar is ze dan. Je hoort bij ons kleine meid.

Toch begreep ik ineens waarom schrijven over geluk saai is. Geluk is nooit alleen maar geluk. Er zit meestal ook een andere kant aan. Zodra je die andere kant negeert, krijgt je verhaal een plastic barbierozegloed. Je gelooft het niet meer, en terecht. Want die bedwelmende babygeur, het porieloze huidje, de zijdezachte haartjes en perfecte vingertjes. Ze komen met gepieker. De baby huilt: Waar heeft ze last van? Te warm? Te koud? Heeft ze honger? Gaat het eigenlijk wel goed met haar? Gehuil in de nacht. Alweer. Niet nu. Laat me alsjeblieft slapen!

Misschien zijn het juist de uitersten die momenten van diep geluk mogelijk maken; Als baby rustig op mijn schoot ligt en me met haar donkere oogjes aandachtig bekijkt. ‘Dag meisje, weet je wel dat ik je mama ben?’ Het zijn deze parels die energie geven voor de lastigere momenten. Ik denk ook dat ze een band scheppen tussen ouder en kind. De mooie en ingewikkelde gebeurtenissen met een baby; ze vallen onder geluk. Alleen al omdat het een enorm voorrecht is om weer zo’n kaboutertje in huis te hebben.

Geluk is tevreden zijn met de huidige levensomstandigheden (wikipedia). Klinkt inderdaad vrij vlak. Geen drive te bekennen ook geen diepte. Maar geluk is niet statisch. Je werkt altijd ergens naar toe. Ook deze baby blijft geen baby. Tegen de tijd dat ze veertien is, stelt ze het vast niet meer op prijs dat ik haar verliefd aanstaar. Maar nu mag het nog ongegeneerd en niemand die zegt: is het nu klaar met die baby?