Na het avondeten lezen wij gewoonlijk een stukje uit de bijbel
in gewone taal. ’s Middags lees ik met de kinderen uit een kinderbijbel. Af en
toe krijg ik de indruk dat de bijbel in gewone taal een kinderbijbel bijna overbodig
maakt. Ze lijken er vrij veel van mee te krijgen. Bijbellezen met kinderen is
wel een andere manier van lezen en dat is best wennen.
Elke keer is het de vraag hoeveel zinnen je kunt lezen voor
we onderbroken worden door een opmerking of vraag. Onze uitgangspunt was eerst:
onder het bijbellezen praten we niet. Tot we ons realiseerden dat het niet gaat
om het voorlezen maar om het bekend maken met de bijbel. Onderbrekingen over
het verhaal mogen dus. Andere interessante observaties moeten meestal wachten.
Hoe dan ook, dit maakt het lezen soms een hele sessie. We zijn net
begonnen met Romeinen. Ik verwachtte niet al te veel onderbrekingen hier. Maar dat
valt nog mee.
Meisje zit bij papa op schoot met haar wang tegen zijn
overhemd. Wel van te voren mondje afgeveegd. Papa houdt zijn overhemd graag
schoon. Jongetje zit bij mij op schoot. Zijn zachte blonde haartjes onder mijn
kin. We lezen over het geschenk van Jezus en zijn dood. Sam legt uit dat mensen
soms sterven en dat de mensen die achterblijven dan heel verdrietig zijn. Ik kijk
naar Sam. We denken aan zijn moeder maar zeggen niets. Het is even stil. Dan
zegt jongetje bedachtzaam: ‘Ja, zoals bij Goliath’.
Reacties
Een reactie posten