Kostbaar: De eerste vier jaren voor ze naar school gaan

Als je een baby krijgt weet je het. Ik wist het. Vier jaren heb ik. Vier kostbare jaren die ik voor ons meisje kan indelen. Tijd waarin ik een band met haar kan ontwikkelen, haar basisvaardigheden kan bijbrengen zodat ze op haar vierde klaar is voor de basisschool. Daarna is die periode onherroepelijk voorbij. Ik nam me voor deze tijd te benutten.

Een paar maanden na haar eerste verjaardag kreeg ze een broertje. Met twee kindjes onder twee jaar vloog ik de hele dag van links naar rechts om aan kleine behoeftes te voldoen. Ik herinner me uit die tijd echter ook een meisje op een potje links van me met een beker in de hand en rechts van me een jongetje in een wipstoeltje met een broodkorst in de mond en ik maar voorlezen tot het plasje kwam en dan natuurlijk met gejuich opspringen. Als moeder ben je ook gewoon theatermaker. Mijn eerste opvoedkundige taak en het eerste project waar we samen aan werkten: de zindelijkheidstraining. Toen ze twee werd was de vraag: Peuterspeelzaal of niet? Eerst was het antwoord nee. Ik sprak regelmatig af met andere moeders die ook kinderen van haar leeftijd hadden.

Toen ze drie werd was een ochtendje peuterspeelzaal per week toch een goed idee. Ik besefte me eens te meer: Nog een jaar, dan wordt ze vier. Ik ben gericht bezig gegaan met dingetjes om haar spelenderwijs op school voor te bereiden. Tegelijkertijd kwam ineens het besef: Ze hoeft niet naar school. Thuisonderwijs is ook een mogelijkheid. Dit wordt in Nederland met wantrouwen bekeken maar wie heeft er nu meer belang bij dan de ouders dat hun kind gedegen onderwijs krijgt? Ik ben ervan overtuigd dat privéonderwijs de efficiëntste manier van lesgeven is. Gaandeweg toch besloten haar in te schrijven op een school. Voornamelijk omdat het in Nederland wel heel uitzonderlijk is als je thuisonderwijs krijgt. Je plaatst je kind en jezelf daarmee wel heel erg buiten de maatschappij. In ons geval leek het beter om voor een school te kiezen. In elk geval was het goed om deze beslissing weloverwogen te nemen.

De maanden volgden elkaar op. Met twee kindjes die kunnen rennen en spelen werd ik een echte kenner van alle speeltuintjes in de weide omgeving op fietsafstand. Dan weer een klimspeeltuintje, dan weer een schommel/glijbaan speelplek of naar het park. Ik merkte dat ze steeds meer kleuter werd en klaar is om naar school te gaan. Ik raakte er ook klaar voor en ben blij voor haar dat ze straks haar wereld mag verruimen. Ik weet dat ze de nieuwe rolmodellen in haar wereldje met interesse zal volgen. De vier jaar waar ik me heel bewust op heb gericht zijn na de zomer voorbij. Het is goed zo maar ik pink ook een klein traantje weg. Het was een kostbare tijd. Acht nieuwe jaren staan voor de deur.