Voeten in de aarde

Wij hebben een tuin aan te leggen en die tuin moet mooi worden. Daarom heb ik de laatste tijd verschillende gesprekken gevoerd met hoveniers. Een hovenier heeft wel wat van een schoonheidsspecialist. Ze zijn beide goed in het creëren van problemen waar je geen weet van had. Je ging nietsvermoedend naar een schoonheidsspecialist voor een verwenmomentje. Eenmaal op de behandeltafel blijkt het ineens dramatisch gesteld  met je huid. Heb je echt nergens last van? Je moet investeren in je huid! Met een tas vol producten à raison de €€€ en afhangende schouders druip je af.

Hovenier een soortgelijk verhaal. Met enthousiaste plannen steek je van wal maar dat gaat zomaar niet. Met deze grond kun je niets. Eerst alles afgraven om er goede grond op te storten. Dit is €€€ maar een investering voor het leven en noodzakelijk voor een beetje tuinplezier. Nee, zegt een tweede. Je moet zand door de klei vermalen om de grond beter waterdoorlatend te maken. Een derde meent dat we er goed aan doen drie grote gaten te graven van 1,5 m. diep. De wormen zorgen voor de rest. Hoge verwachtingen van die ene worm die ik tot nu toe in onze tuin heb gespot.

Vergelijk deze reactie eens met die van een arts. Met welk probleem je ook komt, hij valt er niet van zijn stoel. Behandeling is niet altijd nodig. Misschien moet ik dat principe ook maar eens toepassen op alle voorstellen van tuindokters. Het is mij namelijk te ingewikkeld geworden. We nemen gewoon zelf de schep weer ter hand. Hoe moeilijk kan het zijn. Dan komen die rozenboog, hortensia's, fruitbomen, pergola's, leilinden, moestuin en het fijne grasveldje vanzelf. Ok, misschien niet helemaal vanzelf. Maar als ik moe ben van het harde werken, ga ik gewoon naar de schoonheidsspecialist om te horen dat het niets is dat de portemonnee niet kan oplossen. En als mijn rug het zwaar krijgt ga ik naar de dokter die vertelt dat het eigenlijk ook niets voorstelt. Zo moet het maar.