Bouwavontuur

De aankoop van een nieuwbouwwoning is een opeenstapeling van kleine feestjes. Hoera! Ze gaan starten met de bouw (er moet 70% verkocht zijn voor ze aan de slag gaan). De beganegrondvloer ligt! De eerste verdieping! Dakpannen! Wauw! En als je dan de sleutel krijgt ben je in de wolken met een fantastische woning opgetrokken in betonlook. Elke muur die een kleur krijgt is weer een feest om te zien en elk detail dat afgewerkt wordt ook.

De keerzijde? Het duurt laaaaang. En dingen gaan niet altijd meteen zoals bedoeld. Dan blijk je ineens de bezitter van een prachtige raambank die doorbuigt als een zwaar beladen boekenkast. Of een mooie parkeerplaats aan de verkeerde kant. Het bad is niet betegeld. ‘We wachten nog op de tegels en die moeten uit Portugal komen. Nee, we weten nog niet wanneer die binnenkomen’. Een dag voor de verhuizing is er toch betegeld. Er is alleen niet afgekit. Weer naar de bouwkeet voor een melding. Altijd weer boeiend want bouwershumor is weer een heel ander verhaal. Dan nog de verschillende leveranciers die allemaal hun ding doen.

Net als je denkt dat het lekker gaat en je een tevreden blik uit je keukenraam werpt, staat een ijverige gemeenteambtenaar de heg een halve meter binnen het piketpaaltje te plaatsen. Bij navraag, trekt hij het paaltje onbekommerd de grond uit om het met een boogje naar achteren te smijten. ‘Ach dat paaltje stond daar maar zo’. Ja, zo’n onbezorgde ambtenaar daar kan ik wel last van hebben.

Maar ach, al die dingen komen uiteindelijk wel goed. Geduld, geduld. De heg staat waar hij moet staan. De nieuwe raambank is geloof ik onderweg (heb niet gevraagd waar die vandaan moet komen) en al die andere dingen zullen ook wel komen. Dan is het toch een feestje. Wat hebben we veel hulp gekregen van familie en vrienden. Wat is het heerlijk zo’n huis dat je zelf hebt uitgekozen en waarvan je ramen en kamers zelf kon indelen zodat het echt een huis is geworden dat past als een jas. Een voorrecht!