In verwachting

'Dat gaat niet lang meer duren hè’, zei de caissière vorige week toen ik mijn boodschappen afrekende. ‘Geen idee, het kan nog een paar weken duren’, gaf ik als antwoord. ‘Nee! antwoordde ze. Dat gaat echt geen weken meer duren hoor!’ Haar stelligheid was fascinerend. Zou ze speciale gaven hebben op dit gebied? ‘Ik weet het niet, zei ik maar. We zullen zien`. Weer knikte ze overtuigend. Onderweg naar huis dacht ik toch: Het zou wel leuk zijn als ze gelijk heeft. Er is weinig over te zeggen behalve dat ik echt in verwachting ben.

Zaterdagmorgen hebben we het hele huis uitgebreid gezogen en gedweild. Sam had de stofzuiger en ik de dweil. ’s Middags reden we naar het strand om even uit te waaien. In de auto zei ik tevreden: ‘Wat heerlijk dat alles weer schoon is’. Sam was even stil en zei toen één woord: nes-tel-drang. ‘Nee, dat is geen nesteldrang’, protesteerde ik. Het is toch een fijn gevoel als alles netjes en opgeruimd is!’ ‘Ja, gaf Sam terug, maar het was eigenlijk al wel schoon.’ Nou ja, in elk geval vonden we die zaterdagmiddag allebei dat het schoon was.

Soms zijn deze laatste weken heel relaxed. Alles is voorbereid voor de komst van de baby. Als ik op dat soort momenten op de bank zit met zware benen en zware armen dan voel ik me volmaakt gelukkig. Wat heerlijk dat het nu niet lang meer duurt. Ik ben zo benieuwd naar het kindje dat ik al bijna negen maanden bij me draag. En wat heerlijk dat ik nu nog de tijd heb om me alleen op ons peutertje te richten. Ze is nog zo klein. Als ik haar ’s middags na haar slaapje uit bed haal en ze met rode wangetjes, haar slaapzakje nog aan, lekker tegen me aankruipt, ga ik met haar op de bank zitten. Als ik geluk heb, valt ze dan tegen me aan weer in slaap. Soms dommel ik dan ook weg of ik kijk naar haar zachte wangetjes en mooie wimpertjes. Zo lief. Dat zijn fijne momenten. Op andere momenten vraag ik me af of alles eigenlijk echt wel in orde is,  wil ik van alles maar weet ik niet meer wat ik nog moet doen. Dan pak ik vaak de kinderwagen; even wandelen of een nutteloos hebbedingetje kopen. Zo beschikken wij inmiddels over een geurvernevelaar, genoeg badolie voor de komende jaren en een aanzienlijke stapel microvezeldoekjes.

Met de eigenaar van twee witte hondjes* (die ik tijdens de vorige zwangerschap leerde kennen) heb ik nu bijna dagelijks contact. Zijn schoondochter is namelijk wederom rond dezelfde tijd uitgerekend als ik en dat schept toch een band. Ik moet hem nog eens vragen of de tatoeage al gezet is.

* zie: http://www.wonderlijkleven.blogspot.nl/2012/09/nog-geen-baby.html