Hoe kan het dat stellen die een aantal jaren geleden vol
enthousiasme elkaar trouw beloofden nu niet meer samen in een huis kunnen
leven? Het doet me pijn die verhalen te horen. Ik begrijp het niet. Wat zegt
dit over mijn eigen huwelijk? Ik geloof dat God ons geluk kan beschermen; dat we
niet uitelkaar groeien als we allebei Gods leiding blijven zoeken en om Zijn
Geest vragen. Dit is een boude uitspraak gezien de reacties: ‘Dat kun je niet
zeggen! Je weet niet wat er op je pad komt’.
Die reacties doen me denken aan een Duitse fotografe waar ik
13 jaar geleden mee optrok in het noorden van Australië. Zij liet zich cynisch
uit over het geloof in God. Vroeger geloofde ze trouw maar na alles wat ze had
meegemaakt, kon ze niet meer geloven. Ik zei toen dat God me hoe dan ook zou
vasthouden, wat ik ook mee zou maken omdat Hij dat beloofd had. Zij was zo’n
tien jaar ouder dan ik en deed mijn geloof af als jeugdige naïviteit. Volgens
haar kon ik niet zeggen dat ik altijd zou geloven. Ze zei dat ik eerst maar wat
van het leven moest meemaken. Haar geloof
was toch ook oprecht geweest? Ik antwoordde dat ik daar niets over kon zeggen,
dat ik niet wist wat voor plannen God nog met haar had en alleen voor mijzelf
kon spreken.
Een huwelijk is net als het leven zelf niet te overzien. Dat
realiseerde ik me terdege toen Sam en ik trouwplannen hadden. Het was een
geloofsstap. Het vertrouwen dat God ons bij elkaar had gebracht en dat we samen
verder mochten. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad en ben nog dagelijks
dankbaar dat we getrouwd mogen zijn. Het huwelijk is zo kostbaar. Sam en ik
zijn natuurlijk nog relatief kort getrouwd en op basis daarvan kun je zeggen
dat ik geen recht van spreken heb. Misschien is dat zo. Ik denk alleen dat je
de kracht van het geloof en de werking van de Heilige Geest onderschat als je
dat zegt. Is het geloof niet het belangrijkste van alles? In Romeinen 4 staat:
Abraham vertrouwde op God en dat werd hem als een daad van gerechtigheid
toegerekend. Ook Hebreeën 11 staat vol met geloofshelden waar we een voorbeeld
aan mogen nemen.
Uit Hebreeën komt duidelijk naar voren dat dit geen garantie
is voor een probleemloos leven. Ook geef ik met mijn schrijven geen enkel oordeel
over stellen die uit elkaar gaan. Ik ken hun pijn niet en weet niet wat ze
hebben meegemaakt. We leven in een wereld met genoeg valkuilen voor ons
allemaal. Ik geloof ook dat als het mis gaat God nog steeds een vader wil zijn,
dat Hij wil helen en troosten. Toch wil ik eraan vasthouden dat wat God samengevoegd
heeft, ook echt samengevoegd is en iedereen aanmoedigen Gods leiding zoeken, te
vragen om Zijn Geest en bescherming. Hij geeft als je vraagt.
Reacties
Een reactie posten