Baby heeft niet meer genoeg aan melk en dat is even wennen. Tot
voor kort rook ze nog naar zoete melk. Nu ruikt ze naar soepstengel of liga.
Gretige vingertjes graaien naar een broodkorst en knijpen hem fijn. Ze zuigt er luidruchtig
aan om het half vergane overblijfsel aan mama's witte jasje te smeren. Bruine bonen schijnen ook heel gezond
te zijn voor een baby dus toog ik naar de groenteboer voor een zak
bonen.
Die bruine bonen moesten
eerst acht uur weken. De hele dag heb je het prettige gevoel dat je bezig bent
een gezonde maaltijd te bereiden maar wel met minimale inspanning. Na acht uur weken was de pan te
klein. De grootste pan moest eraan te pas komen om de bonen te koken. Inmiddels
was duidelijk dat als dit hapje alleen voor baby bestemd was, zij daar zeker
een jaar van kon eten. Op
internet had ik ondertussen wat nadere informatie over de bonen opgezocht en ik werd zo blij van al die
berichten over de gezonde bijwerkingen van bruine bonen.
Wie bruine bonen eet, heeft geen vlees meer nodig. Ze verlagen
de kans op kanker en nog veel meer van dit soort berichten. Ik was zo goed
bezig. Voortaan zouden wij elke week een keer bruine bonen eten. Dan zouden wij
verschoond blijven van allerlei kwalen en een lang en gezond leven leiden.
Innig tevreden met mezelf haalde ik de blender tevoorschijn. Dit apparaat, dat
normaalgesproken best krachtig is, liep haast vast in de dikke bruine
pasta die ontstond. Baby stond een taai hapje te wachten. Maar als ik een appel
kookte zou dat er vast lekker bij smaken en het geheel wat smeuïger maken. Eén appel
verdween zonder merkbaar effect in de massa. Nog een appel koken dan maar. Het
geheel leek nu inderdaad wat sappiger.
Tijd voor de test. Voor baby is elk nieuw gerecht een ware
smaaksensatie. Tot nog toe keek ze me na elk hapje vragend aan om vervolgens
haar mondje wijd open te sperren. Na het hapje bruinebonenpasta deed ze echter iets
nieuws. Pffft… en de spetters vlogen in mijn gezicht. Het is altijd leuk als baby
een nieuwe vaardigheid leert maar het was na al die inweektijd toch echt de
bedoeling dat zij die heilzame bonen, die ik in heel veel kleine porties zou
verdelen, met smaak naar binnen zou werken. Mijn eerste ervaringen met babyvoeding,
leren dat de hapjes die het snelst klaar zijn het gretigst aftrek vinden. Nu al
een fastfood junkie. Wat moet dat worden?
Reacties
Een reactie posten