Vijf jaar oud was ze. Een pienter dametje uit de banlieu van
Avignon. Via een studiegenootje hoorde ik dat haar moeder oppas voor haar zocht
en zo werd ik de oppas van Soraya. Het meisje woonde in een grijze flat aan de
rand van de stad. Haar moeder werkte in de horeca op wisselende tijden. Over de
flatbewoners had ze geen goed woord over: ‘Ze noemen me een hoer maar dat ben
ik niet. Ik heb overigens tegen ze gezegd dat jij uit Zweden komt’.
Gesprekken met deze vrouw verliepen nogal grillig. De
afspraken evenzo. De eerste dag dat ik zou oppassen, belde ze om te vragen of
Soraya bij mij kon komen want ze moest snel weg. Voor het avondeten zou ze weer
terug zijn. Ik woonde in een flat met allemaal uitwisselingsstudenten. Geen
leuke speelplek voor een kleuter dus zijn we naar het park gegaan. Toen het
later werd hebben we samen gegeten. De moeder kwam haar dochter pas ophalen
toen de avond al ver gevorderd was. Blijkbaar was ze er al vanuit gegaan dat ik
Soraya te eten zou geven.
Al na de eerste keer oppassen bleek dat de moeder van Soraya
heel graag wilde dat ik Soraya ook af en toe ’s nachts zou opvangen. Dan het
liefst in haar eigen huis. Ik kon dan in haar bed slapen. Dit bed, en eigenlijk
de hele slaapkamer, zag eruit alsof het nodig verschoond moest worden. Weinig
kans dat ik in die trieste flat ging overnachten. Het vragen ging echter over
in drammen. Kan ze dan niet bij jou slapen? Eerst ging het om late diensten,
later bleek dat ze een vriend had in een naburige stad. Daar moest ze
overnachten om de kans te krijgen een relatie op te bouwen. Hij zou haar ten huwelijk vragen. Ze bracht het op een indringende manier. Het
enige resultaat was dat ik die vriend graag een schop zou verkopen. Als die
man niet begreep dat zij haar dochter ’s nachts niet alleen kon laten, leek de
kans me klein dat hij het type was dat op een huwelijk zit te wachten.
Soraya’s moeder was zelf echter ook niet voor de poes. We
zaten in de auto en ze voerde de druk op. Ze kan toch wel één nachtje bij jou
logeren. Bij mij was het echter een principekwestie geworden. Soraya mengde
zich niet in de discussie maar op een gegeven moment moest ze overgeven. De
moeder, toch al getergd, viel boos uit. Na alles weer een beetje gefatsoeneerd te hebben liepen we de bakker binnen. Soraya’s
moeder had het nog steeds over die nacht. Linksom of rechtsom: Ze móest
vannacht oppas hebben! Een meisje dat in de bakkerij werkte hoorde het en zei:
Ik heb een opleiding kinderverzorging gedaan. Zal ik op haar passen? En zo snel
was het geregeld. Ik hoefde daarna niet meer op Soraya te passen. Dat is
inmiddels 10 jaar geleden. Soraya moet inmidddels 15 zijn. Wat heeft ze in de
tussentijd meegekregen? Hoe zou het met haar gaan?
Reacties
Een reactie posten