Ervaringen van de eerste weken met een baby

"Als ik als kraamverzorgster ’s ochtends aanbel bij een gezin waar het eerste kindje is geboren, sloft een slaperige nieuwbakken vader,  gekleed in een ochtendjas naar de deur: ‘We hebben vannacht geen oog dicht gedaan!’, is een van zijn eerste mededelingen. Ik begin dan maar met het klaarmaken van een ontbijtje. Als ik bij een gezin kom waar al meerdere kinderen zijn, zitten die vaak al in de kleren aan de ontbijttafel. Over gebroken nachten wordt niet eens gesproken". Dit vertelde onze kraamverzorgster nadat ze een paar dagen bij ons in huis was geweest. Het enige dat ik erover zal zeggen is: Haar ontbijtjes waren heerlijk!

Ik geloof niet dat je je echt kunt voorbereiden op de komst van een baby. Je maakt je er een voorstelling van, je leest erover maar de praktijk is zo intens en allesomvattend. Eerst de bombastische ervaring van een bevalling. Een ervaring die ervoor zorgt dat je het kleinste, liefste mensje in je armen kunt houden. Dat kleine, lieve mensje neemt vervolgens wel je hele leven over. Zelfs de nachten zijn niet meer van jezelf. De komst van een baby hangt van contrasten aan elkaar. Nee, ik denk niet dat er iets is dat je erop kan voorbereiden. Je moet er doorheen.

Inmiddels is ons meisje alweer 4 weken bij ons en hebben we weer een soort ritme gevonden. Door het raam zie ik de herfstkleuren. Binnen heb ik een muziekje opgezet. Even niet bezig zijn met voeden, verschonen of aanverwante zaken maar een blogje schrijven. Naast mij staat een wiegje. Het hemeltje beweegt zachtjes. Soms hoor ik kleine geluidjes. Het wiegje is gevuld. Wat een geschenk. Met de armpjes langs haar hoofdje ligt ons meisje vol overgave te slapen. Wat is ze lief, wat is ze zacht, wat ruikt ze lekker, wat trekt ze een grappig mondje als ze genoeg heeft gedronken. Voor geen goud ter wereld wil ik haar nog missen maar ik ben blij dat ze niet meer hoeft te komen.