De komst van een baby wordt vooraf gegaan door de komst van
dozen. Veel dozen. Van de baby is nog weinig te zien maar hij neemt al
behoorlijk veel ruimte in beslag. En dan bedoel ik niet alleen in mijn buik.
Toen we in april ruimte maakten voor een babykamer, dachten we dat daarmee
de grootste klus geklaard was. Niets is minder waar. Het lijkt wel alsof we
aan het opruimen blijven. Afgelopen maandag hebben we nog drie volle dozen naar
het grof vuil gebracht maar vandaag werden er maar liefst vijf nieuwe pakketten bezorgd. Geen beginnen aan.
In die vijf dozen zat een kinderwagen. Deze zou vandaag
tussen 7 en 11 bezorgd worden. Ik was al voor zessen wakker. Niet vanwege de bezorging
maar omdat mijn maag rommelde. Ik liep naar de keuken voor een cracotte met
kaas. Heerlijk, maar van slapen was daarna geen sprake meer. Zou ik Sam kunnen
overhalen om de dag vroeg te plukken? Voorzichtig probeerde ik: ‘De kinderwagen
komt straks. Hij kan al vanaf 7 uur bezorgd worden’. ’Die komt echt niet voor
11.00 uur hoor’, mompelde Sam. Niet nodig om daar vroeg voor op te staan’. Daar
zat wat in. Maar om kwart voor zeven ging de bel.
En zo kwam het dat we rond zevenen al met instructieboekjes in
de weer waren. Nou ja, Sam voornamelijk. Ik gaf aanmoedigend commentaar. Niet veel later stond er een echte kinderwagen te pronken in onze
woonkamer. Een kinderwagen omgeven door een berg van verpakkingsmateriaal, dat
wel. De fabrikant had niet bespaard op plastic of karton. Daarna lekker
ontbijten. Voor mij het tweede ontbijt van de ochtend maar het eerste in de
buitenlucht. ‘Hobbit!', zei Sam.
Maar goed, de dozen hebben toch weer een plekje gekregen en ook
voor de kinderwagen vonden we spontaan een hoekje. Ons huis lijkt mee te
rekken. Zou dit de laatste bezorging zijn voor ons ultieme pakketje komt?
Reacties
Een reactie posten