We logeren op een boerderijtje in het Duitse Schwarzwald.
Zondag bezoeken we de plaatselijke kerk. In zijn preek licht de dominee toe dat
we sinds Pinksteren niet meer op de tribune zitten als toeschouwers. We zijn spelers
geworden op het veld. Dit met een knipoog naar de Europese kampioenschappen.
Je kunt de bijbel hartgrondig bestuderen maar alleen de Geest activeert en
verandert ons in spelers. Ik vond dat een mooie vergelijking.
Het is bijzonder hoe een kerkdienst in het buitenland me
altijd weet te raken. Niet omdat het in een ander land beter is maar omdat je
de bekende woorden hoort in een andere taal. Ineens krijgen die oude woorden een
nieuwe klank. Ze gaan leven alsof je ze voor het eerst hoort. Het Duits is een
prachtige taal om naar te luisteren en om in te zingen. Ik word er blij van en
zing volmondig mee.
Diep in mij voel ik de bewegingen van ons ongeboren kindje. Het
lijkt het prima naar de zin te hebben. Ik las dat de baby nu al geluiden kan
waarnemen. Je kunt je kindje voor de geboorte zelfs bepaalde melodieën laten
horen, dan wordt het na de geboorte ook rustig van die geluiden. Ik weet niet
of het zo is maar de gedachte dat ons kindje nu al meegaat naar de kerk en nu
misschien al de geluiden van een zingende gemeente meekrijgt, geeft de kerkdienst
extra glans.
Reacties
Een reactie posten