We lopen tussen andere mensen, door de nauwe straatjes van de historische wijk Gion. Het is moeilijk te zien wat er zich binnen afspeelt. De voordeur wordt afgeschermd door twee beschilderde doeken. Alleen als er iemand naar binnen gaat, vangen we een glimp op van een gang, schoenen voor de deur, een tatamikamer, een vrouw in kimono.
We dwalen verder door de voormalige hoofdstad. Het is een heerlijke avond voor een wandeling. Eigenlijk weten we al een poosje niet welke richting we uitlopen. Ongemerkt zijn we in een rustiger straatje aangekomen. Dan is ze er ineens. Een figuurtje stapt vanachter een van de doeken vandaan en loopt onze kant uit. Er is geen zijstraat, ze zal ons passeren. Haar gezicht wit beschilderd. Het haar kunstig opgemaakt, een schitterende kimono. Een geisha.
Ze komt dichterbij en kijkt ons aan. Wat denkt ze? Is ze nieuwsgierig naar ons? Ik glimlach naar haar. Ze slaat haar ogen meteen neer om anoniem verder te lopen, het donker in. Ze beweegt zich verbazingwekkend snel voort op de hoge houten klompen. We kijken haar na en denken niet eens aan ons fototoestel.
Volgens de reisgids zijn er nog zo’n 1000 geisha’s in Japan. De meesten wonen in Kyoto. Ik vraag me af hoe het leven van een geisha er in deze moderne tijd uitziet. Maar als ik dat zou weten, blijft er van de betovering misschien weinig over.
Reacties
Een reactie posten