“Nee, ik kom niet uit Friesland maar ik heb een Friese moeder en een Groningse vader”. Het blijft even stil. Haar kraaloogjes blijven onverminderd strak op mij gefixeerd. Dan vervolgt ze: “Maar als jij uit Frìesland komt, hoe hebben jullie elkaar dan òòit ontmoet?” Een schoolvoorbeeld van ‘selectieve waarneming, zoals dat in de marketing wordt genoemd. Iemand hoort, leest en ziet wat bij zijn eigen gedachtengang aansluit. De rest van de informatie komt gewoon niet binnen of wordt vervormd zodat het alsnog in ons straatje past. ‘Ik kijk Sam aan. Zijn ogen lijken te zeggen: laat maar zitten.
Dus ik vertel dat ik in Den Haag heb gestudeerd en er ben blijven hangen. “Friesland is wel heel anders hè.” Ja, knik ik met haar mee. Friesland is hèèl anders. “Kom je nog wel eens in Friesland?”. Nu rijden wij altijd door Friesland heen op weg naar Groningen. Wel stoppen we vaak in Joure om te tanken. Telt dat ook? En ik moet toegeven dat we soms samen met mijn moeder Omrop Fryslân kijken en dat ik dat stiekem best leuk vindt. Maar dat alles zeg ik niet. Als rechtgeaarde noordeling doe ik niet zomaar mijn levensverhaal uit de doeken. Daarbij kijkt ze me veel te intens aan. Ik wil haar niet te veel aanmoedigen. Ik stel snel wat praktische vragen over de auto en daar gaat ze vlot op in.
Het is opmerkelijk hoeveel vooroordelen er over en weer leven. In Den Haag genieten Westlanders een zekere reputatie en dat zal andersom ook gelden. Als mensen die zo dicht bij elkaar wonen elkaar al niet begrijpen is het niet vreemd dat er misvattingen bestaan over andere delen van het land. Moderne vervoers- en communicatiemiddelen zorgen niet automatisch voor meer begrip of kennis van anderen. Als mens ben je nu eenmaal beperkt in je vermogen objectief waar te nemen. Daarom kleuren we alles vrolijk in vanuit onze eigen belevingswereld. Niets mis mee, als we het ons maar bewust zijn.
Reacties
Een reactie posten