Get to the point!

Ik kwam halverwege de vergadering binnen. Na vijf minuten was al duidelijk dat ik van de inhoud niet veel wijzer zou worden. Allerlei sprekers wisselden elkaar af: ‘Er moet een focusgroep worden opgericht’. ‘We willen duidelijke stappen zetten tijdens deze ontmoeting’. Vreemd genoeg bleef volledig in het midden waarop gefocust moet worden of om welke stappen het ging. Europese vergaderingen zijn echt een fenomeen apart.

De voorzitter had een prettig Schots accent dus ik vermaakte me wel, maar toch. Het is me niet gelukt uit de gezapig kabbelende woordenstroom een boodschap te destilleren. De deelnemers leken het woordendoolhof te accepteren. Niemand vroeg om een specificatie. Luisterde er eigenlijk wel iemand? Het valt ook niet mee om de aandacht erbij te houden als je niet door de inhoud geprikkeld wordt. Dit verklaarde wellicht de interesse van deelnemers voor hun telefoons.

Na een half uur kreeg ik het woord. Ik had mijn verhaal goed voorbereid. Tijdens het spreken keek ik om me heen. Luisteren mensen nog? Vinden ze het nog interessant? De elektronische speeltjes waren in elk geval niet in beeld. Na afloop werden er allerlei vragen gesteld en mensen leken oprecht geïnteresseerd. Werd het eindelijk concreet? Politici lijken soms te denken dat het indruk maakt om met veel omhaal van woorden niets te zeggen. Ze vergeten dat wanneer de inhoud vaag blijft, de indruk die je achterlaat dat ook is.

Na de presentatie werd ik uitgenodigd nog even te blijven. Het volgende onderdeel beloofde erg interessant te zijn. Mijn interesse was gewekt. Na een paar minuten was ik het spoor echter alweer bijster. (Ik heb het echt geprobeerd!) Europa is fascinerend. Helaas is de manier waarop zijn vertegenwoordigers erover praten dat niet. Dit moet toch beter kunnen! Het is belangrijk genoeg.