Kom ga met ons en doe als wij

Op zondagmorgen spreek ik een gemeentelid: "Wij gaan vanmorgen niet naar de kerk. Het is erg druk geweest en we willen vanmiddag nog samen weg. Tijdens het koffiedrinken na de dienst vertelt iemand anders: "We rijden vanmiddag naar Amsterdam voor een marktplaatsadvertentie”. Ik weet dat beide gezinnen genoeg op hun bordje hebben en heb daar begrip voor. Toch had ik liever dat ze hun ontboezemingen voor zich hielden. Het gevoel van heiligheid op zondagochtend sijpelt zomaar weg en maakt plaats voor alledaagsheid: Is de zondag eigenlijk nog bijzonder; Maakt het allemaal nog iets uit?

Op maandagmorgen ga ik op bezoek bij een Ethiopisch gezin. Ik ken hen nog niet. Bij binnenkomst, waan ik me in een andere wereld; Marmeren vloeren, zware zwart glimmende meubels. Iconen hangen aan de muur. De vrouw vertelt me van alles over hun geloof. Over de 81 bijbelboeken en over de oorsprong van het christelijk geloof in Ethiopië. Ik ben gefascineerd. Je zou misschien denken dat er een behoorlijke culturele kloof te overbruggen valt maar ik proef haar liefde voor Gods woord. Haar gedrevenheid om hun kinderen mee te nemen in de dienst aan God raakt me in mijn hart. Die radicaliteit stimuleert mij op het juiste spoor te blijven.

Het is vaak gemakkelijker om met buitenlandse christenen tot de kern te komen. Misschien omdat je allebei beseft dat daar je verbinding ligt. Toch denk ik dat wij veel kunnen leren van Afrikaanse christenen. We hebben hier zo veel mogelijkheden. Soms is het moeilijk om tussen al die opties de kern nog terug te vinden. Is er nog liefde voor Gods woord? Nonchalance is besmettelijk maar gedrevenheid ook. Juist daarom is het zo fijn om woorden te horen die je aanscherpen en bij de les houden.

Ik droom van een kerk waarin we elkaar meenemen en ons samen richten op wat boven is. Waarin we elkaar helpen om wat aards is te laten afsterven en steeds meer vernieuwd worden naar het beeld van onze Schepper en tot inzicht komen. (Kol. 3) Als het moeilijk is om naar de kerk te gaan, hoef je dat niet voor je te houden. Doe het alleen niet in een sfeer van nonchalance maar in een sfeer van aanvechting. Vraag om gebed. Dan voegt deze ontboezeming iets toe en kan het opbouwend zijn. Het maakt uit wat je doet en zegt. We zijn heilig in Christus. Noblesse oblige.