‘Ik wil niet naar zwemles. Ik vind het zó saai!’ Jongetje
heeft er gewoon geen zin in vanmorgen. Dat verbaast me want tot nu toe was hij
altijd enthousiast. Op de fiets naar het zwembad is hij echt in mineur. Ik vind
het vervelend voor hem. Wat is er aan de hand? Hij herhaalt dat het super saai is en dat hij er zàt van is steeds
weer dezelfde oefeningen te doen.
Als jongetje in het water ligt, vraag ik aan Chef
Badjes wat er nog geleerd moet worden voor het volgende badje in beeld komt. De
man bladert in zijn map en concludeert: Alles. Alles? Hij moet de beenslag nog onder controle krijgen op de buik en op de rug. Ok, dan weet ik wat ik tegen
ons jongetje kan zeggen op de terugweg. Ik loop naar de wachtruimte. Jongetje
lijkt lekker bezig. Op enig moment geeft de badjuf hem een high five en duikt
hij onder de ketting door naar het derde badje. Oefening Duik Onder De Ketting Door?
Nee, hij blijft in het derde badje en ik zie zijn gezicht. Oh triomf!
Op de terugweg is er van mineur geen sprake meer. ‘En de
meneer zei dat je alles nog moest leren in badje twee!’, lach ik. ‘Nou dan wist
de meneer het niet zo goed!’ toetert jongetje. Maar mensen weten niet alles en
een foutje maken kan!’ reageert hij wijs. ‘Ik kan niet wachten om het aan papa
te vertellen! Fiets je wel een beetje door mama!’ Er waait een stevige tegenwind dus
ik ben me al aardig in het zweet aan het werken. ‘Weet je wat óók knap is mama?
Als je een houtje op je duim kunt balanceren’. ‘Ja, dat is knap. Kun jij dat?’ ‘Nee
maar je kunt ook een vuist maken en er dan een houtje op balanceren. Dat is ook
nog wel knap maar het is geen goochelen. Fiets je wel door mama?’ Aldus Prins
Heerlijk achterop de fiets. Volgende week mag hij zelf trappen.
Reacties
Een reactie posten